Verbum

безгусто́ўны, -ая, -ае.

Які не мае мастацкага або наогул добрага густу.

Б. чалавек.

|| наз. безгусто́ўнасць, -і, ж.

бездако́рны, -ая, -ае.

Які не выклікае дакору; беззаганны.

Бездакорная праца.

Б. адказ вучня.

|| наз. бездако́рнасць, -і, ж.

бескары́слівы, -ая, -ае.

Які не звязаны з асабістай выгадай.

Б. чалавек.

Б. ўчынак.

|| наз. бескары́слівасць, -і, ж.

бесперашко́дны, -ая, -ае.

Які не мае перашкод, не звязаны з імі.

Б. выезд.

|| наз. бесперашко́днасць, -і, ж.

беспрацо́ўны, -ая, -ае.

Які не мае работы; пазбаўлены магчымасці атрымліваць пастаянны заробак.

Беспрацоўныя рабочыя.

Дапамога беспрацоўным (наз.).

беспрынцыпо́вы, -ая, -ае.

Які не мае ніякіх прынцыпаў, пазбаўлены маральных асноў.

Б. чалавек.

|| наз. беспрынцыпо́васць, -і, ж.

бестакто́ўны, -ая, -ае.

Які не прытрымліваецца такту ў абыходжанні з людзьмі.

Бестактоўныя паводзіны.

|| наз. бестакто́ўнасць, -і, ж.

абамле́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў прытомнасць.

А. чалавек.

2. Анямелы, здранцвелы.

А. ад спалоху.

Абамлелыя ногі.

авары́йшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Работнік аварыйнай службы.

2. Нядбайны работнік, які дапускае аварыі.

адве́чны, -ая, -ае.

Спрадвечны; які існуе з даўніх часоў.

Адвечныя балоты.

Адвечная таямніца.

|| наз. адве́чнасць, -і, ж.