Verbum

рэ́бус, ‑а, м.

Загадка, у якой слова або фраза, якія трэба разгадаць, падаюцца ў выглядзе камбінацыі малюнкаў, знакаў і літар. Рашаць рэбусы. // перан. Пра што‑н. загадкавае, незразумелае. Напіша [бабуля], як проса насыпле: ні коскі, ні кропкі, ды яшчэ такім рэбусам, што каб разабрацца ў ім, трэба добра ўсё ведаць наперад. Ракітны.

[Ад лац. rebus — пры дапамозе рэчаў, прадметаў.]

ампутава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) ампутацыю. І руку і нагу неадкладна трэба было ампутаваць. Васілевіч.

зані́зіць, ‑ніжу, ‑нізіш, ‑нізіць; зак., што.

Беспадстаўна панізіць, паказаць у меншых размерах, чым трэба; проціл. завысіць. Занізіць адзнакі. Занізіць расцэнкі.

засла́бы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Слабаваты, слабейшы, чым трэба. Замест тых двух сяброў, што заслабыя для рызыкі, ёсць новы, дужы. Брыль.

зашыро́кі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Празмерна шырокі, шырэйшы, чым трэба. Зашырокая сукенка. □ Пісталет гэты нейкі нялюдскі, дужа ўжо зашырокае дула. Лынькоў.

камедыя́нцтва, ‑а, н.

Прытворства, крыўлянне. — Годз[е] задавацца, Саўка. Даволі камедыянцтва! Я знайду спосаб прымусіць цябе гаварыць тое, што трэба. Колас.

падно́счык, ‑а, м.

Той, хто працуе на падносцы чаго‑н. — Праца здараецца ўсякая. І падносчыкам трэба быць, і памагатым. Грамовіч.

папасці́ць, ‑пашчу, ‑посціш, ‑посціць; зак.

Пасціць некаторы час. [Бабка:] — Пост, Антосік, не гняві бога. Хоць нядзельку перад калядамі трэба папасціць. Каліна.

пасакрэ́тнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пагаварыць пра што‑н. па сакрэту. [Косця:] — Пагуляй, Алёнка, на кухні: нам тут пасакрэтнічаць трэба. Асіпенка.

перапра́жыцца, ‑жыцца; зак.

1. Спражыцца, папражыцца — пра ўсё, многае.

2. Страціць свае якасці ад доўгага пражання; папражыцца больш, чым трэба.