Verbum

многагало́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае многа галоў. Многагаловы змей. // Які складаецца з мноства людзей або жывёл. Многагаловы натойп.

падры́ць, ‑рые; зак., што.

Узрыць, узрыхліць зямлю пад чым‑н., знізу чаго‑н. (пра жывёл). Свіння падрыла яблыню.

насяко́мыя, ‑ых; адз. насякомае, ‑ага, н.

Клас беспазваночных членістаногіх жывёл, да якога адносяцца мухі, пчолы, мурашкі і пад.

перадны́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Спец. Орган выдзялення ў зародкаў пазваночных жывёл і чалавека.

бакапла́вы, ‑аў; адз. бакаплаў, ‑плава, м.

Атрад марскіх прэснаводных жывёл падкласа ракападобных, якія плаваюць на баку (адсюль назва).

біятэхні́я, ‑і, ж.

Комплекс мерапрыемстваў, якія забяспечваюць паспяховую гадоўлю ў прыродных умовах дзікіх паляўнічапрамысловых і іншых карысных жывёл.

[Ад грэч. bíos — жыццё і téchnē — мастацтва, майстэрства.]

лахма́ч, ‑а, м.

Разм. Пра чалавека з лахматымі ўскудлачанымі валасамі ці пра жывёл з густой касматай поўсцю; касмач.

імунало́гія, ‑і, ж.

Навука аб неўспрымальнасці чалавека і жывёл да інфекцыйных хвароб, а таксама да хвароб, выкліканых паразітамі.

завадскі́ ​¹,

гл. заводскі.

завадскі́ ​², ‑ая, ‑ое.

Добрага заводу; пародзісты (пра свойскіх жывёл). Завадскія свінні. Завадскі жарабок.

рукакры́лыя, ‑ых.

Атрад млекакормячых жывёл з прыстасаванымі для працяглага палёту пярэднімі канечнасцямі, да якога адносяцца лятучыя мышы, крыланы.