Verbum

смяльча́к, смельчака́, мн. смельчакі́, смельчако́ў, м. (разм.).

Смелы чалавек.

Такога смельчака трэба пашукаць.

мярцвя́к, мерцвяка́, мн. мерцвякі́, мерцвяко́ў, м.

Мёртвы чалавек; нябожчык.

|| прым. мярцвя́цкі, -ая, -ае.

не́слух, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Непаслухмяны, свавольны чалавек (часцей аб дзецях).

птушкало́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў, м.

Чалавек, які займаецца лоўляй птушак (пераважна пеўчых).

гіпато́нік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які хварэе на гіпатанічную хваробу.

гіперто́нік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які хварэе на гіпертанічную хваробу.

гутарлі́вы, -ая, -ае.

Схільны да размоў, гаварлівы.

Г. чалавек.

|| наз. гутарлі́васць, -і, ж.

дагма́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які мысліць догмамі, схільны да дагматызму.

дапрызы́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Малады чалавек, які праходзіць дапрызыўную ваенную падрыхтоўку.

двуду́шны, -ая, -ае.

Няшчыры, крывадушны.

Гэта быў д. чалавек.

|| наз. двуду́шнасць, -і, ж.