казачо́к, ‑чка,
1.
2. У рускіх дваран, памешчыкаў — хлопчык-слуга, звычайна апрануты ў казакін і падстрыжаны па-казацку.
3. Народны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
казачо́к, ‑чка,
1.
2. У рускіх дваран, памешчыкаў — хлопчык-слуга, звычайна апрануты ў казакін і падстрыжаны па-казацку.
3. Народны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грацыёзны, ‑ая, ‑ае.
Поўны грацыі (у 1 знач.); прыгожы ў позах, зграбны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вульга́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Пошлы, непрыстойны, грубы.
2. Спрошчаны да крайнасці, да скажэння сэнсу.
[Ад лац. vulgaris — агульнанародны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шэйк, ‑а,
Сучасны англійскі
[Ад англ. shake — трэсціся.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гало́п, ‑у,
1. Хуткі алюр, бег каня наўскач.
2. Даўнейшы
•••
[Фр. galop.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
венге́рка, ‑і,
1.
2. Куртка з нашытымі папярочнымі шнурамі.
3. Бальны
4.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галубе́ц I, -бца́
галубе́ц II, -бцу́
галубе́ц III, -бца́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пласты́чны, -ая, -ае.
1.
2. Здольны пад ціскам мяняць форму; не ломкі, плаўкі.
3. Які мае адносіны да хірургічнай перасадкі скуры і бліжэйшых падскурных тканак.
4. Прыгожы гарманічнасцю сваіх форм і рухаў, плаўны.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Мікі́та ’стары
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэ́йвах ’пярэпалах’: … нарабіла вялікага рэйваху (Дзядзька Квас. Роздумы на калёсах. Беласток, 1995. С. 114).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)