ірыгацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ірыгацыі; арашальны. Ірыгацыйныя работы. Ірыгацыйная сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каменяло́мны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны са здабычай і распрацоўкай каменю. Каменяломныя работы. Каменяломны промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камплекто́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які займаецца камплектоўкай, звязаны з камплектоўкай. Камплектовачны цэх. Камплектовачныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падко́пны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падкопу (у 1 знач.). Падкопныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падра́дчык, ‑а, м.

Асоба ці ўстанова, якія вядуць якія‑н. работы па падрадах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагу́льны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Прапушчаны па прычыне прагулу, праведзены без работы. Прагульныя дні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапо́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да праполкі, звязаны з праполкай. Праполачныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тахікарды́я, ‑і, ж.

Значнае паскарэнне работы сэрца, абумоўленае рознымі фізіялагічнымі і паталагічнымі ўплывамі.

[Ад грэч. tachýs — хуткі, скоры і kardía — сэрца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэмпо́граф, ‑а, м.

Спец. Прыбор, які рэгіструе ступень хуткасці выканання якой‑н. работы.

[Ад іт. tempo — тэмп і грэч. graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэхсакрата́р, ‑а, м.

Сакратар, які выконвае дапаможныя работы, звязаныя са знешнім афармленнем спраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)