Ку́льза ’прышчэп (пра дрэва)’ (КЭС, лаг.). Верагодны балтызм. Параўн. літ. kiilza ’чалавек з кароткай нагой’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́шла ’неахайны’. Параўн. літ. kušlas ’хто аброслы вала самі’ (Сл. паўн.-зах., 2, 595). Балтызм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кя́блы ’вялы, стары, друзлы’. Параўн. літ. keblas ’слабы, хілы’ (Сл. паўн.-зах., 2, 597). Балтызм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лепястры́нка ’стройная, тонкая дзяўчына’ (Сцяц. Словаўтв.). Няясна. Магчыма, генетычна звязана з літ. lepysta, lepystė ’распешчаны’ (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лу́кшты ’высеўкі’ (воран., Сл. ПЗБ). Літуанізм, параўн. літ. lukštaĩ ’тс’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 2, 682).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мэтэ́нька ’лапатка з пяском, якой востраць касу’ (Бес.)· Балтызм (яцвяжскае?). Параўн. літ. mente ’мянташка’, ’лапатка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перава́жваць ’навязваць (карову) у іншым месцы’, пераважа́ць ’тс’ (Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. pérvedžioti ’пераводзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перакаўляць ’упрошваць, угаворваць, дакучліва прасіць’ (Федар.). Зыходны дзеяслоў паходзіць, магчыма, ад літ. kaũlyti ’надакучліва прасіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пля́ўсі ’платкі, геркулес’ (шальч., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа), паходзіць з літ. plauše ’вотруб’е’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пунда́к ’прач, пранік’ (дзевянішск., ABSl, 22, 126). Паводле Грынавяцкене (там жа), з літ. pundokas ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)