Verbum

канаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які наглядае за коньмі, калі коннікі спешваюцца.

канатахо́дзец, -дца, мн. -дцы, -дцаў, м.

Цыркавы артыст, які выконвае пракгыкаванні на нацягнутым у паветры канаце.

канка́н, -а, м.

Эксцэнтрычны эстрадны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе з характэрным высокім ускідваннем ног.

канцавы́, -а́я, -о́е.

Які знаходзіцца на канцы чаго-н., з’яўляецца канцом.

Канцавая станцыя.

К. прыпынак тралейбуса.

канцэнтры́чны, -ая, -ае (спец.).

Які мае агульны цэнтр; проціл. эксцэнтрычны².

Канцэнтрычныя акружнасці.

|| наз. канцэнтры́чнасць, -і, ж.

касмыкава́ты, -ая, -ае (разм.).

Які выступае касмыкамі, складаецца з касмыкоў.

Касмыкаватая кудзеля.

|| наз. касмыкава́тасць, -і, ж.

като́ры-не́будзь, -ая-не́будзь, -ае-не́будзь, займ. неазнач.

Які-небудзь, хто-небудзь з некалькіх, з многіх.

качага́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рабочы, які абслугоўвае топкі паравых катлоў.

|| прым. качага́рскі, -ая, -ае.

ке́млівы, -ая, -ае.

Які ўсё хутка і лёгка разумее; здагадлівы.

К. вучань.

|| наз. ке́млівасць, -і, ж.

краёвы, -ая, -ае.

1. гл. край¹.

2. Які адлюстроўвае дыялектныя асаблівасці пэўнага рэгіёна.

Віцебскі к. слоўнік.