Verbum

рамо́нтнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца рамонтам¹.

|| ж. рамо́нтніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

распара́длівы, -ая, -ае.

Які ўмее добра кіраваць, распараджацца чым-н.

Р. начальнік.

|| наз. распара́длівасць, -і, ж.

расфасо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца расфасоўкай.

|| ж. расфасо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

расшыфро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў. м.

Спецыяліст, які займаецца расшыфроўкай.

|| ж. расшыфро́ўшчыца, -ы, мн. -ы. -чыц.

раўнапра́ўны, -ая, -ае.

Які мае аднолькавыя з кім-н. правы.

Р. грамадзянін.

|| наз. раўнапра́ўнасць, -і, ж.

загараджа́льны, -ая, -ае.

Які служыць загародай ад чаго-н., перашкодай чаму-н.

З. агонь.

З. атрад.

задубе́лы, -ая, -ае (разм.).

Які стаў цвёрдым, закарчанелы ад холаду.

З. ад марозу шынель.

Задубелыя ногі.

закаране́лы, -ая, -ае.

Застарэлы, які цяжка паддаецца зменам.

Закаранелая хвароба.

Закаранелыя звычкі.

|| наз. закаране́ласць, -і, ж.

закасне́лы, -ая, -ае.

Які закаснеў, зрабіўся косным, закаранелым.

Закаснелыя традыцыі старога быту.

|| наз. закасне́ласць, -і, ж.

замілава́льны, -ая, -ае.

Які выклікае або выражае замілаванне.

Замілавальнае дзіця.

Замілавальная ўсмешка.

|| наз. замілава́льнасць, -і, ж.