няве́рнасць, ‑і, 
1. Уласцівасць нявернага. 
2. Здрада ў каханні, парушэнне сямейнай вернасці. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няве́рнасць, ‑і, 
1. Уласцівасць нявернага. 
2. Здрада ў каханні, парушэнне сямейнай вернасці. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нядрэ́нны, ‑ая, ‑ае.
Даволі добры. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паддува́ла, ‑а, 
Адтуліна пад топкай, куды праходзіць паветра, якое падтрымлівае гарэнне. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пану́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; 
Паныла схіліць галаву, апусціць вочы ўніз. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папяро́ска, ‑і, 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патлі́васць, ‑і, 
Уласцівасць патлівага. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўлітэ́рка, ‑і, 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пахвалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; 
Хвалявацца некаторы час. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пацые́нт, ‑а, 
Хворы ў адносінах да ўрача, у якога ён лечыцца. 
[Ад лац. patiens, patientis — які пакутуе.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
піжо́ністы, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)