произведённый
1. (совершенный, сделанный, выполненный) зро́блены, праве́дзены, вы́кананы;
произведённый о́пыт зро́блены (праве́дзены) до́след;
2. (причинённый, порождённый, вызванный) зро́блены, вы́кліканы, прычы́нены;
произведённое впечатле́ние зро́бленае (вы́кліканае) ура́жанне;
3. (выработанный) вы́раблены;
произведённая проду́кция вы́рабленая праду́кцыя;
4. (рождённый) наро́джаны;
ребёнок, произведённый на свет дзіця́, наро́джанае на свет;
5. (повышенный в чине) узве́дзены (у чын);
произведённый в офице́ры узве́дзены ў чын афіцэ́ра.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
э́тот мест. гэ́ты род. гэ́тага; ж. гэ́та, род. гэ́тай; ср. гэ́та, род. гэ́тага; мн. гэ́тыя, род. гэ́тых;
на э́том берегу́ на гэ́тым бе́разе;
ничего́ с э́тим де́лом не вы́йдет нічо́га з гэ́тай спра́вай не атрыма́ецца;
◊
не в э́том де́ло не ў гэ́тым спра́ва;
при э́том пры гэ́тым;
на э́тих днях гэ́тымі дня́мі;
э́тот свет гэ́ты свет.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аб’е́хаць сов.
1. (проехать стороной или вокруг) объе́хать;
2. (побывать в разных местах) объе́хать; исколеси́ть;
а. уве́сь свет — объе́хать (исколеси́ть) весь мир;
3. (сместиться вниз) осе́сть; оползти́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пралі́ць сов.
1. (сквозь что-л.) проли́ть;
2. (слёзы) проли́ть, изли́ть;
◊ п. слязу́ — проли́ть слезу́;
п. святло́ — (на што) проли́ть свет (на что);
п. кроў — проли́ть кровь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прасвяці́ць сов.
1. (пропустить свет через что-л.) просвети́ть;
п. грудну́ю кле́тку — просвети́ть кле́тку;
2. (нек-рое время) просвети́ть;
ліхта́р ~ці́ў тры гадзі́ны — фона́рь просвети́л три часа́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́рачыся, ‑ракуся, ‑рачашся, ‑рачацца; ‑рачамся, ‑рачацеся, ‑ракуцца; пр. выракся, ‑лася; зак., каго-чаго.
Адмовіцца, не прызнаць сваім каго‑, чаго‑н. Вырачыся родных. □ Якія б у чалавека і на каго з родных не былі б крыўды, усё роўна ён ніколі не вырачацца той хаты, у якой упершыню зірнуў на белы свет. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
друкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што і без дап.
1. Адціскаць, выбіваць якія‑н. знакі (літары, лічбы, чарцяжы, малюнкі і пад.) на паперы з дапамогай спецыяльных прыстасаванняў. // Выпускаць такім спосабам у свет; выдаваць. Друкаваць збор твораў Янкі Купалы. // Змяшчаць у друку. [Нічыпар:] Моцна вучоны чалавек. Кніжкі друкуе свае, студэнтам лекцыі чытае. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
душэ́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да душы (у 1 знач.); звязаны з унутраным, псіхічным станам чалавека. Душэўны ўздым, Душэўная трывога. Душэўны свет. Душэўная раўнавага. □ Цішыня і душэўны неспакой пацягнулі .. [Лемяшэвіча] ў поле, можа, гэтак жа, як Наталлю Пятроўну. Шамякін.
2. Шчыры, сардэчны. Душэўныя адносіны. □ [Мелех:] Сярго — душэўны, шчыры чалавек. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
з’іна́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Разм. Стаць інакшым, перайначыцца. Як быццам з’іначыўся свет уначы, Маўкліваю, летняй начною парою, І тыя, што клаліся мірна спачыць, Уранку Ўставалі, трымаючы зброю. Броўка. — Я намнога з’іначыўся і сам гэта бачу. З гэтай прычыны мне здаецца, што жыццё маё дома пойдзе нейк інакш, як раней. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зна́ны, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Вядомы, славуты, праслаўлены. Вось тут Жыў знаны Гедымін. Ну й будаваў. Сцяна — з вярсту Утоўшч. Панчанка.
2. Знаёмы, пазнаны ў мінулым. Знаны смак. Знаныя дарогі. □ Цяпер прымаеш знаны змалку свет з той прагнасцю, калі ўжо чуеш водар, якім крамяны патыхае цвет мясістага бульбоўніку з гарода. Русецкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)