Verbum

вало́чнік, ‑а, м.

Уст. Заможны селянін, які меў у сваім уладанні валоку зямлі.

адрулі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

Спец. Рухаючыся па зямлі, адвесці куды‑н. самалёт.

абеззяме́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Пазбавіць каго‑н. зямлі; зрабіць беззямельным.

геамарфало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае рэльеф паверхні Зямлі і гісторыю яго развіцця.

геатэрма́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з унутраным цяплом Зямлі і яго выкарыстаннем. Геатэрмальная станцыя.

[Ад грэч. gē — зямля і thérme — цяпло.]

дзесяці́нны, ‑ая, ‑ае.

Мерай у адну дзесяціну (у 1 знач.). Дзесяцінны надзел зямлі.

земляко́пны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канання зямлі. Землякопныя работы. Землякопныя машыны.

земляры́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рыцця зямлі. Землярыйныя работы. Землярыйная машына.

ма́гма, ‑ы, ж.

Расплаўленая сілікатная маса высокай тэмпературы, якая ўтвараецца ў глыбінях зямлі.

[Грэч. mágma — цеста, густая мазь.]

прымежава́ць, ‑мяжую, ‑мяжуеш, ‑мяжуе; зак., што.

Дадаць, прырэзаць шляхам межавання. Прымежаваць участак зямлі.