Verbum

смакту́н, ‑а, м.

Чарвяк-паразіт, які жыве на скуры і жабрах рыб, а таксама ва ўнутраных органах жывёлы і чалавека.

унуша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Дзейнічаць на псіхіку чалавека ці жывёлы з мэтай выклікаць пэўную рэакцыю; прыводзіць у стан гіпнозу.

валасе́нь, ‑сня, м.

1. Паразітычны вадзяны чарвяк, падобны на волас.

2. Хвароба скуры ног у чалавека і жывёлы ў выглядзе язваў.

баніціро́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Спец.

1. Ацэнка ўрадлівасці глебы.

2. Комплексная ацэнка жывёлы паводле яе племянных і прадукцыйных вартасцей.

за́кут, ‑а, М ‑куце, м.

Абл. Адгароджанае ў хляве месца для жывёлы (звычайна дробнай). [Парасё] рохкала ў закуце, зашыўшыся ў салому. Лупсякоў.

кане́чнасці, ‑ей; адз. канечнасць, ‑і, ж.

Рукі і ногі ў чалавека, органы руху ў жывёлы. Верхнія канечнасці. Ніжнія канечнасці. Заднія канечнасці.

лань, ‑і; Р мн. ‑ней і ‑няў; ж.

Жывёліна роду аленяў, якая вылучаецца стройнасцю цела і хуткасцю бегу. // Самка гэтай жывёлы.

па́шавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пашы. Пашавыя ўгоддзі. // Звязаны з кармленнем, утрыманнем жывёлы на пашы. Пашавы перыяд. Пашавая жывёлагадоўля.

чапра́к, ‑у, м.

Найбольш тоўстая і моцная частка скуры са спіны жывёлы, што ідзе на выраб падэшвы і для тэхнічных патрэб.

[Цюрк.]

я́шчур, ‑у, м.

Вострая заразная хвароба буйной рагатай жывёлы і іншых парнакапытных. [Гаспадыня:] — У нас, Шурачка, няшчасце: каровы пачынаюць яшчурам хварэць. Шамякін.