насу́страч нареч.

1. навстре́чу;

вы́йсці н. — вы́йти навстре́чу;

2. предлог с дат. навстре́чу;

ісці́ н. го́сцю — идти́ навстре́чу го́стю

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рысі́ны в разн. знач. ры́сий;

~нае фу́тра — ры́сий мех;

~ныя во́чы — ры́сьи глаза́;

ісці́ ~ным кро́кам — идти́ ры́сьим ша́гом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

продвига́ться несов., возвр., страд., прям., перен. прасо́ўвацца; (двигаться вперёд) ру́хацца напе́рад, прахо́дзіць напе́рад, ісці́ напе́рад; см. продви́нуться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фордеви́нд мор. фордэві́нд, -ду м.;

идти́ на фордеви́нд ісці́ на фордэві́нд;

поворо́т че́рез фордеви́нд паваро́т праз фордэві́нд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ше́ствие ср. шэ́сце, -ця ср.; ход, род. хо́ду м.;

торже́ственное ше́ствие урачы́сты ход;

замыка́ть ше́ствие ісці́ зза́ду;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ўзка, безас. у знач. вык.

Разм. Пра слізкую дарогу ў час галалёдзіцы або дажджу. Ісці было коўзка, і Арына моцна трымалася за Міхала. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упо́плеч, прысл.

Разм. Тое, што і поплеч. Ісці ўпоплеч. □ Стань жа ўпоплеч, мой друг, і на хвілю замры! Гілевіч.

•••

З векам упоплеч гл. век.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ківа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Рытмічна хістацца з боку ў бок або зверху ўніз.

Галінкі ківаюцца на ветры.

2. Ісці з цяжкасцю, хістаючыся (ад стомы, хваробы і пад.).

Ледзь ківаецца стары дзядок.

|| аднакр. кіўну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся (да 1 знач.).

|| наз. ківа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Ісці, рухацца (разм.).

С. упэўненым крокам.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прасцірацца, даходзіць да якой-н. мяжы, узроўню і пад.

Раўніна сягае аж да ракі.

Мае думкі далёка сягаюць (перан.).

|| зак. сягну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, сегняце́, -ну́ць; -ні́?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Дэ́бацьісці, дыбаць’ (Сцяц., Бяльк.). Дыялектная форма (змена ы > э) дзеяслова ды́баць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)