Verbum

маля́рык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які хварэе на малярыю.

сухарля́вы, -ая, -ае.

Худы, тонкі, сухі.

С. чалавек.

|| наз. сухарля́васць, -і, ж.

трыбуха́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек з празмерна вялікім жыватом.

трука́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Чалавек, які выконвае трукі (у 1 знач.).

2. Чалавек, схільны да трукацтва (разм.).

|| ж. трука́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. трука́цкі, -ая, -ае.

сабака́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Чалавек, які даглядае сабак у спецыяльным гадавальніку, у сабачніку (разм.).

2. Чалавек, які займаецца лоўляй сабак.

3. Той, хто ганяе, дражніць сабак (разм.).

|| прым. сабака́рскі, -ая, -ае.

ёлуп, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., лаянк.).

Бесталковы, тупы чалавек; дурань, асталоп.

кампане́йскі¹, -ая, -ае (разм.).

Які любіць падтрымліваць кампанію (у 1 знач.).

К. чалавек.

краязна́вец, -на́ўца, мн. -на́ўцы, -на́ўцаў, м.

Чалавек, які займаецца вывучэннем свайго краю, краязнаўствам.

крываду́шны, -ая, -ае.

Поўны крывадушша, няшчыры, ілжывы.

К. чалавек.

|| наз. крываду́шнасць, -і, ж.

імпатэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які пакутуе на імпатэнцыю.