пасвянці́ць, ‑свянчу, ‑свенціш, ‑свенціць; зак., каго-што.
Тое, што і пасвяціць 2 (у 1 знач.). — Хлопчык мой памёр... Ну, як жа без бацюшкі... Хоць зямліцу пасвянціць. Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бля́мкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да блямкаць. У полі за вёскай блямкнуў тры разы падрад звон. Галавач. Рыпнулі ў хаце дзверы. Блямкнула клямка. І ўсё. Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́брыкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да выбрыкваць (у 1 знач.). Адзін худы, кашлаты конік бесперастанку цягаўся па поплаве — то кусане каго-небудзь, то заразліва выбрыкне. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тума́н I, -ну м., прям., перен. тума́н;
над рэ́чкай узніма́ўся т. — над ре́чкой поднима́лся тума́н;
т. у галаве́ — тума́н в голове́;
т. у вача́х — тума́н в глаза́х;
◊ напусці́ць т. — напусти́ть тума́ну
тума́н II м., ист. (денежная единица) тума́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сцяна́ ж., в разн. знач. стена́;
гарадска́я с. — городска́я стена́;
перале́зці це́раз ~ну́ — переле́зть че́рез сте́ну;
с. ро́ва — стена́ рва;
памі́ж і́мі вы́расла с. — ме́жду ни́ми вы́росла стена́;
с. жы́та — стена́ ржи;
○ глуха́я с. — глуха́я стена́;
капіта́льная с. — капита́льная стена́;
◊ бі́цца галаво́й аб ~ну́ — би́ться голово́й о сте́нку;
кіта́йская с. — кита́йская стена́;
у чатыро́х сце́нах — в четырёх стена́х;
ле́зці на ~ну́ — лезть на́ стену;
прыпе́рці да ~ны́ — (каго) припере́ть к стене́ (кого);
паста́віць да ~ны́ — поста́вить к стене́;
стаць ~но́й — стать стено́й;
с. да ~ны́ — стена́ к стене́;
як за каме́ннай (мурава́най) ~но́й — как за ка́менной стено́й;
спадзява́цца як на каме́нную (мурава́ную) ~ну́ — наде́яться как на ка́менную сте́ну;
як у (аб) ~ну́ гаро́хам — как в (об) сте́ну (сте́нку) горо́х;
у сваёй ха́це і сце́ны памага́юць — посл. в своём до́ме и сте́ны помога́ют;
ілбо́м ~ну́ не праб’е́ш — посл. лбом сте́ну не прошибёшь;
і сце́ны ву́шы ма́юць — посл. и у стен у́ши есть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
драпану́ць 1, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.
Разм. Аднакр. да драпаць 1.
драпану́ць 2, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Разм. Паспешліва ўцячы; даць драпака. Не толькі Данік, а і ўсе дзеці нібы чакалі толькі сігналу, каб драпануць адгэтуль на двор. Брыль. Як убачыў .. [Трахіма] Сенька, адразу драпануў у лазняк і знік. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пага́нец, ‑нца, м.
Разм. лаянк.
1. Вельмі дрэнны, подлы чалавек. [Доктар:] — Колькі людзей праз гэтага паганца загінула, падумаць страшна. Грахоўскі. // Наогул пра каго‑н. непаслухмянага, надакучлівага і пад. [Жанчына:] — Колькі я цябе буду клікаць! Ну, паганец, не прыходзь дамоў! Я табе дам! Шамякін. Навёў тэадаліт — а гнус той слепіць вочы. Ну так і лезе дрэнь у нос, у рот, У вушы, за каўнер залазіць абармот. І не дасі паганцу рады. Корбан.
2. Уст. Нехрысціянін, чалавек іншай веры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паказа́цца, -кажу́ся, -ка́жашся, -ка́жацца; -кажы́ся; зак.
1. З’явіцца, стаць бачным.
З-за павароту паказалася машына.
2. Прыйсці, з’явіцца дзе-н.
П. дзе-н. пасля доўгай хваробы.
3. каму. Даць каму-н. паглядзець на сябе, агледзець сябе.
Ну, пакажыся, як ты выглядаеш у новым гарнітуры.
П. ўрачу.
|| незак. пака́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
панука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і пану́кваць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. каго (што). Прымушаць рабіць што-н. хутчэй, падганяць (першапачаткова вокрыкам «ну», звернутым да каня).
П. каня.
Гэтых хлопцаў не трэба п. у рабоце.
2. кім. Дэспатычна распараджацца кім-н.
П. падлеткамі.
|| наз. панука́нне, -я, н. і пану́кванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сутыкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.
1. Пхаючы насустрач, ушчыльную наблізіць адно да аднаго.
С. вагоны.
2. з кім. Прывесці да нечаканай сустрэчы, знаёмства з кім-н.
Жыццё сутыкнула яго з многімі людзьмі.
◊
Сутыкнуць ілбамі — прымусіць уступіць у адкрытае сутыкненне.
|| незак. сутыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)