камі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выклікае смех; забаўны. Камічны танец. Камічная паходка. Камічная міна. □ — Вельмі арыгінальны чалавек і столькі розных камічных гісторый ведае. Рамановіч.

2. Камедыйны. Камічны акцёр. Камічная роля. Камічны талент. Камічная опера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

караго́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Калектыўны танец у славянскіх народаў, удзельнікі якога з песнямі ходзяць па крузе (звычайна ўзяўшыся за рукі), а таксама ўдзельнікі такога танца.

Вадзіць к.

Кружыцца ў карагодзе.

2. Круг, утвораны людзьмі, якія ўзяліся за рукі падчас гульні, танца і пад.

Дзеці сталі ў к. вакол ёлкі.

|| прым. караго́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́льба ж.

1. карто́фель м., карто́шка;

б. ў мундзі́рах — карто́фель (карто́шка) в мунди́ре;

2. (танец) бу́льба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́лька I ж. (к паля́к) по́лька

по́лька II ж. (танец) по́лька

по́лька III ж. (стрижка) по́лька

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́смеяць, ‑смею, ‑смееш, ‑смее; зак., каго-што.

Выставіць каго‑, што‑н. у смешным выглядзе, абсмяяць. І песні, і жарты, і танец «зялёнага асла» мелі на мэце — высмеяць местачковы мяшчанскі быт з усімі яго цырымоніямі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́мі, нескл., м.

1. Англійскі бальны танец, разнавіднасць факстрота.

2. Спец. Самаваганне насавога кола трохколавага шасі самалёта на руленні, разбегу і прабегу.

3. Спец. Інтэнсіўны вагальны працэс у сістэме кіруемых колаў і пярэдняй падвескі аўтамабіля.

[Англ. shimmy.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазвані́ць, ‑званю, ‑звоніш, ‑звоніць; зак.

Пачаць званіць. // Азвацца звонам; празваніць. Гадзіннік зазваніў, і танцоры спынілі танец. Чорны. / у перан. ужыв. Год таму назад прыйшоў .. [М. Танк] у беларускую літаратуру .. і зазваніў сваімі вершамі на старонках беларускіх выданняў. Шырма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пласты́чны

1. в разн. знач. пласти́ческий;

~ная гімна́стыка — пласти́ческая гимна́стика;

~ная апера́цыя — пласти́ческая опера́ция;

2. в др. знач. пласти́чный;

~ная ста́туя — пласти́чная ста́туя;

п. та́нец — пласти́чный та́нец;

~ныя це́лы — спец. пласти́чные тела́;

○ ~ная ма́са — пласти́ческая ма́сса

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калекты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да калектыву, уласцівы яму; агульны, сумесны. Калектыўная гаспадарка. Калектыўнае жыццё. // Які ажыццяўляецца, выконваецца калектывам. Калектыўная праца. Калектыўнае кіраўніцтва. Калектыўны танец.

2. Прызначаны для калектыву. Калектыўнае забеспячэнне.

•••

Калектыўны дагавор гл. дагавор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страда́нне, ‑я, н.

Разм. Прыпеўкі пра каханне і музыка да іх; танец на гэту музыку. Пеця Гурбан схадзіў ужо і польку, і кракавяк, і страданне, але танцаваў ён нязграбна. Пташнікаў. За вальсам пайшла полька, страданне, кракавяк. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)