троп¹, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Слова або зварот, якія ўжыв. ў пераносным, алегарычным значэнні.

Паэтычныя тропы.

|| прым. трапі́чны, -ая, -ае і тро́павы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

формаўтварэ́нне, ‑я, н.

1. Утварэнне, з’яўленне новых форм. Формаўтварэнне раслін. Працэсы формаўтварэння.

2. Утварэнне граматычных форм аднаго і таго ж слова; словазмяненне. Разгляд формаўтварэння слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ввёртывать несов.

1. (ввинчивать) укру́чваць;

2. (слово, замечание) разг. устаўля́ць (сло́ва);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изъясни́тельный

1. тлумача́льны;

изъясни́тельные слова́ грам. тлумача́льныя сло́вы;

2. грам. паясня́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падрадко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Размешчаны пад радкамі (унізе старонкі або пад радком). Падрадковая заўвага. Падрадковыя знакі.

2. Літаральны, зроблены слова ў слова (пра пераклад). Падрадковы пераклад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

немілагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены мілагучнасці; негарманічны. Немілагучнае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этымалагіза́цыя, ‑і, ж.

Устанаўленне этымалогіі якога‑н. слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заа... (гл. зоа...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «зоа...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: заалогія, заапарк, заатэхнік, зааферма, зааэкспарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выклі́чнік, -а, м.

У граматыцы: нязменнае слова, што непасрэдна выражае пачуццё, адчуванне, эмацыянальную рэакцыю, валявое пабуджэнне і пад., напр.: ах, ой, ох, гэй.

|| прым. выклі́чнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

афарбо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. фарбаваць.

2. Колер або спалучэнне колераў.

Прыгожая а. птушкі.

3. перан. Сэнсавае, выразнае адценне чаго-н.

Стылістычная а. слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)