машыназна́ўства, ‑а, н.
Навука, якая ўключае апісанне і тэорыю машын і механізмаў, тэорыю канструявання і разліку на трываласць, а таксама тэхналогію машынабудавання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыётэлеметры́я, ‑і, ж.
Навука пра спосабы вывучэння на адлегласці з дапамогай радыёсігналаў стану чалавека, уласцівасцей верхніх слаёў атмасферы, касмічнай прасторы і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спелеало́гія, ‑і, ж.
Навука, якая займаецца вывучэннем паходжання, будовы і развіцця пячор і выкарыстання іх чалавекам; абследаванне пячор са спартыўна-турысцкімі мэтамі.
[Ад грэч. spēlaion — пячора і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эндакрынало́гія, ‑і, ж.
Навука, якая вывучае будову і функцыі залоз унутранай сакрэцыі, распрацоўвае метады лячэння захворванняў, выкліканых парушэннем іх дзейнасці. Эксперыментальная эндакрыналогія.
[Ад грэч. éndon — унутры, krinō — аддзяляю і logos — навука.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
металагра́фія, -і, ж.
1. Навука, якая займаецца вывучэннем структуры і фізічных уласцівасцей металаў і сплаваў.
2. Друкаванне з гравіраваных або траўленых металічных форм з паглыбленым рысункам (спец.).
|| прым. металаграфі́чны, -ая, -ае (да 1 знач.) і металагра́фскі, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
навуко́вы, -ая, -ае.
1. гл. навука.
2. Заснаваны на прынцыпах навукі, які адпавядае патрабаванням навукі.
Навуковая тэорыя.
Навуковае адкрыццё.
3. Заняты распрацоўкай пытанняў якой-н. навукі, арганізацыяй работы ў пэўнай галіне ведаў.
Н. супрацоўнік.
Н. ўстанова.
|| наз. навуко́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
асірыяло́гія, ‑і, ж.
Навука аб мовах, пісьменнасці, культуры і гісторыі Асірыі і Вавілоніі, а таксама сукупнасць навук, якія вывучаюць цывілізацыі, што карысталіся клінапісам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бе́здар, ‑ы, ж.
Разм. Бяздарны, няздатны чалавек. Глухмень, правінцыі дакука — Паняцце бездараў пустых. І там, там творыцца навука, Калі к навуцы здатны ты. Бачыла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
геабата́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.
Навука аб пашырэнні і размеркаванні раслін на паверхні Зямлі ў залежпасці ад клімату, асаблівасцей глебы, рэльефу і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кіберне́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Навука аб агульных заканамернасцях працэсаў кіравання і сувязі ў арганізаваных сістэмах (машынах, жывых арганізмах, іх аб’яднаннях і інш.).
[Ад. грэч. kybērnetikē — майстэрства кіраваць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)