хі́мія, -і, ж.
1. Навука аб складзе, будове, уласцівасцях рэчываў і іх узаемных ператварэннях.
Неарганічная х.
Фізічная х.
2. Якасны склад чаго-н., атрыманы пры дапамозе спецыяльных метадаў і сродкаў.
Х. крыві.
Х. нафты.
|| прым. хімі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
машыназна́ўства, ‑а, н.
Навука, якая ўключае апісанне і тэорыю машын і механізмаў, тэорыю канструявання і разліку на трываласць, а таксама тэхналогію машынабудавання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аэраста́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Навука аб законах раўнавагі паветра і газаў, якія прымяняюцца ў лятальных апаратах, лягчэйшых за паветра (аэрастатах).
[Ад грэч. aēr — паветра і statike — раўнавага.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
касмахі́мія, ‑і, ж.
Навука, якая вывучае хімічны састаў касмічных цел і акаляючай іх прасторы, а таксама хімічныя працэсы, што працякаюць у космасе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыётэлеметры́я, ‑і, ж.
Навука пра спосабы вывучэння на адлегласці з дапамогай радыёсігналаў стану чалавека, уласцівасцей верхніх слаёў атмасферы, касмічнай прасторы і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спелеало́гія, ‑і, ж.
Навука, якая займаецца вывучэннем паходжання, будовы і развіцця пячор і выкарыстання іх чалавекам; абследаванне пячор са спартыўна-турысцкімі мэтамі.
[Ад грэч. spēlaion — пячора і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эндакрынало́гія, ‑і, ж.
Навука, якая вывучае будову і функцыі залоз унутранай сакрэцыі, распрацоўвае метады лячэння захворванняў, выкліканых парушэннем іх дзейнасці. Эксперыментальная эндакрыналогія.
[Ад грэч. éndon — унутры, krinō — аддзяляю і logos — навука.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
металагра́фія, -і, ж.
1. Навука, якая займаецца вывучэннем структуры і фізічных уласцівасцей металаў і сплаваў.
2. Друкаванне з гравіраваных або траўленых металічных форм з паглыбленым рысункам (спец.).
|| прым. металаграфі́чны, -ая, -ае (да 1 знач.) і металагра́фскі, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
навуко́вы, -ая, -ае.
1. гл. навука.
2. Заснаваны на прынцыпах навукі, які адпавядае патрабаванням навукі.
Навуковая тэорыя.
Навуковае адкрыццё.
3. Заняты распрацоўкай пытанняў якой-н. навукі, арганізацыяй работы ў пэўнай галіне ведаў.
Н. супрацоўнік.
Н. ўстанова.
|| наз. навуко́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
асірыяло́гія, ‑і, ж.
Навука аб мовах, пісьменнасці, культуры і гісторыі Асірыі і Вавілоніі, а таксама сукупнасць навук, якія вывучаюць цывілізацыі, што карысталіся клінапісам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)