арыгіна́л
‘асоба, непадобная да іншых’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
арыгіна́л |
арыгіна́лы |
| Р. |
арыгіна́ла |
арыгіна́лаў |
| Д. |
арыгіна́лу |
арыгіна́лам |
| В. |
арыгіна́ла |
арыгіна́лаў |
| Т. |
арыгіна́лам |
арыгіна́ламі |
| М. |
арыгіна́ле |
арыгіна́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ла́ма
‘духоўная асоба, будыйскі манах’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ла́ма |
ла́мы |
| Р. |
ла́мы |
ла́маў |
| Д. |
ла́му |
ла́мам |
| В. |
ла́му |
ла́маў |
| Т. |
ла́мам |
ла́мамі |
| М. |
ла́ме |
ла́мах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
распу́ста
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
распу́ста |
распу́сты |
| Р. |
распу́сты |
распу́ст распу́стаў |
| Д. |
распу́сце |
распу́стам |
| В. |
распу́сту |
распу́ст распу́стаў |
| Т. |
распу́стай распу́стаю |
распу́стамі |
| М. |
распу́сце |
распу́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
падсправазда́чны в разн. знач. подотчётный;
~ная су́ма — подотчётная су́мма;
~ная асо́ба — подотчётное лицо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падстаўны́ в разн. знач. подставно́й;
~на́я ле́свіца — подставна́я ле́стница;
~на́я асо́ба — подставно́е лицо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
юрыды́чны в разн. знач. юриди́ческий;
~ная асо́ба — юриди́ческое лицо́;
~ная кансульта́цыя — юриди́ческая консульта́ция
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дэпане́нт, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Асоба, якая ўнесла дэпазіт.
|| прым. дэпане́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бесхара́ктарны, -ая, -ае.
Бязвольны, які лёгка паддаецца чужому ўздзеянню.
Бесхарактарная асоба.
|| наз. бесхара́ктарнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адзінанача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Асоба, якая кіруецца прынцыпам адзінаначалля або мае права адзінаначалля.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фрахто́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).
Асоба або ўстанова, якая дае судна пад фрахт.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)