Verbum

забулды́га, -і, мн. -і, -ды́г, м. (разм., пагард.).

Шалапутны чалавек, які спіўся, вядзе амаральнае жыццё.

завадны́, -а́я, -о́е.

З заводам, які прыводзіцца ў дзеянне заводам² (у 3 знач.).

Завадная лялька.

праро́чы, -ая, -ае.

1. гл. прарок.

2. Які змяшчае прадказанне, прадбачанне будучыні (кніжн.).

П. сон.

праславу́ты, -ая, -ае (іран.).

Шырока вядомы, які нашумеў.

Праславутыя лятаючыя талеркі.

|| наз. праславу́тасць, -і, ж.

прасумава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; зак.

Правесці які-н. час сумуючы.

Увесь вечар прасумавала адна.

прахадзі́ць, -аджу́, -о́дзіш, -о́дзіць; зак.

Правесці які-н. час у хадзьбе.

Паўдня прахадзілі па лесе.

прахо́жы, -ая, -ае.

Які ідзе міма, праходзіць куды-н.

Прахожыя людзі.

Запытаць у прахожага (наз.).

працаві́ты, -ая, -ае.

Які многа, добра і шчыра працуе.

П. чалавек.

|| наз. працаві́тасць, -і, ж.

працаёмкі, -ая, -ае.

Які патрабуе вялікай затраты працы.

Лён — працаёмкая культура.

|| наз. працаёмкасць, -і, ж.

працяжны́, -а́я, -о́е (спец.).

Які служыць для апрацоўкі чаго-н. пры руху, працягванні.

П. станок.