Verbum

жаўтацве́т, ‑у, М ‑веце, м.

Назва розных травяністых лугавых раслін з жоўтымі кветкамі.

жылкава́нне, ‑я, н.

Размяшчэнне жылак у лісці раслін і крылах насякомых. Жылкаванне лісця.

варся́нкавыя, ‑ых.

Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца варсянка, сівец, паўночнік і інш.

вужо́ўнікавыя, ‑ых.

Сямейства папарацепадобных травяністых раслін, да якога адносяцца вужоўнік, граздоўнік і іншыя.

ру́твіца, ‑ы, ж.

Род адна- і шматгадовых травяністых раслін і паўкустоў сямейства матыльковых.

склераты́нія, ‑і, ж.

Сумчаты грыб, які выклікае захворванне раслін (белая гніль, шэрая гніль).

[Лац. Sclerotinia.]

угно́енасць, ‑і, ж.

Ступень насычанасці глебы ўгнаеннямі, спажыўнымі рэчывамі для раслін. Угноенасць глебы.

фітапатало́гія, ‑і, ж.

Навука пра хваробы раслін і меры барацьбы з такімі хваробамі.

[Ад грэч. phytón — расліна, pathos — хвароба і logos — вучэнне.]

харало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае арэалы распаўсюджання асобных відаў раслін і жывёлін.

[Ад грэч. choros — месца і ...логія.]

хематрапі́зм, ‑у, м.

Спец. Змена напрамку росту органаў раслін пад уздзеяннем хімічных рэчываў.