Verbum

самана́зва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Імя, якім які-н. народ называе сам сябе.

саркасты́чны, -ая, -ае.

Які выражае сарказм, прасякнуты сарказмам.

С. тон.

|| наз. саркасты́чнасць, -і, ж.

сасу́дзісты, -ая, -ае.

Які складаецца з сасудаў, мае адносіны да іх.

Сасудзістая тканка вока.

сейсмало́гія, -і, ж.

Раздзел геафізікі, які вывучае ваганні зямной паверхні.

|| прым. сейсмалагі́чны, -ая, -ае.

сенсацы́йны, -ая, -ае.

Які выклікае сенсацыю.

Сенсацыйныя падзеі.

Сенсацыйная навіна.

|| наз. сенсацы́йнасць, -і, ж.

сёдзельнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які робіць сёдлы.

|| прым. сёдзельніцкі, -ая, -ае.

сінхрані́чны, -ая, -ае (кніжн.).

Які вызначаецца сінхранізмам, паказвае на адначасовасць чаго-н.

Сінхранічныя табліцы.

скарчане́лы, -ая, -ае.

Які азябнуў ад холаду; замерзлы.

Скарчанелыя пальцы.

|| наз. скарчане́ласць, -і, ж.

скарэ́лы, -ая, -ае.

Які скарэў, стаў сухім; зацвярдзелы ад бруду.

С. ад гразі шынель.

скляпе́ністы, -ая, -ае.

Які мае форму скляпення, утварае скляпенне (у 1 знач.).

Скляпеністая столь.