Verbum

анлайнавы слоўнік

то́га, -і, ДМ то́зе, мн. -і, тог, ж.

У старажытных рымлян: верхняе мужчынскае адзенне, род мантыі, звычайна з белай шэрсці.

◊

Убірацца ў тогу каго-чаго (кніжн.) — спрабаваць выдаць сябе за каго-н. або заваяваць сабе якую-н. рэпутацыю, не маючы на гэта дастатковых падстаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кале́т, ‑а, М ‑леце, м.

1. Кароткі вайсковы мундзір з белага сукна ў дарэвалюцыйнай рускай арміі і ў некаторых заходнееўрапейскіх арміях.

2. Род шырокага адкладпога каўняра ў сярэдневяковай вопратцы.

[Фр. collet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяхо́та, ‑ы, ДМ ‑хоце, ж.

Род войска, якое дзейнічае пешым парадкам. Служыць у пяхоце. Марская пяхота. □ Калі артылерысты перанеслі агонь углыбіню, у бой пайшлі топкі і пяхота. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэве́нь, ‑ю, м.

Род травяністай шматгадовай расліны сямейства грэчкавых з тоўстымі каранямі і вялікім лісцем, маладыя чаранкі якога ўжываюцца ў ежу. // Лякарства, прыгатаванае з каранёў некаторых відаў гэтай расліны.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ По́рад ’радавая спадчына’ (Варл.). Да род (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бульбя́нік м.

1. (род. бульбя́ніку) карто́фельная ботва́ ж.;

2. разг. (род. бульбя́ніка) люби́тель карто́шки;

3. (род. бульбя́ніка) карто́фельная ола́дья