чальчако́выя, ‑ых.

Сямейства травяністых раслін, да якога адносяцца чальчак, плакун і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндэмі́зм, ‑у, м.

Спец. Пашыранасць раслін і жывёл толькі ў пэўнай мясцовасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аранжарэ́я, ‑і, ж.

Цёплае зашклёнае памяшканне для вырошчвання і зімоўкі паўднёвых раслін або для несезоннага атрымання пладоў, гародніны і кветак; цяпліца. Аранжарэі Батанічнага саду. □ Якіх толькі раслін не ўбачыш пад шклянымі дахамі аранжарэй! В. Вольскі.

[Фр. orangerie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абго́ртка, -і, ДМ -тцы, ж.

1. Тое, чым абгорнута што-н.

А. ад цукеркі.

Цэлафанавая а.

2. Дробныя верхавінкавыя лісцікі, якія шчыльна акружаюць суквецце або плод некаторых раслін.

Кукурузныя пачаткі пакрыты абгорткай з лісця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міжпаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які адбываецца паміж рознымі пародамі (раслін, жывёлы). Міжнароднае скрыжаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжро́давы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які адбываецца паміж рознымі родамі (раслін, жывёлы). Міжродавыя скрыжаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папарацепадо́бныя, ‑ых.

Аддзел вышэйшыя споравых раслін, да якога адносяцца арляк, вужоўнік і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пладалі́сцік, ‑а, м.

Відазменены ліст у кветках пакрытанасенных раслін, на якім развіваецца семязавязь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліле́йныя, ‑ых.

Сямейства аднадольных раслін, да якога адносяцца лілія, цюльпан, ландыш і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камедзецячэ́нне, ‑я, н.

Спец. Хвароба раслін, якая выяўляецца ў багатым выдзяленні камедзі; гумоз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)