Verbum

до́пінг, -у, мн. -і, -аў, м.

Сродак, які стымулюе фізічную і нервовую дзейнасць чалавека на кароткі час.

|| прым. до́пінгавы, -ая, -ае.

Д. кантроль.

лёгкія, -іх, адз. лёгкае, -ага, н.

Орган дыхання ў чалавека і пазваночных жывёл, размешчаны ў грудной поласці.

Запаленне лёгкіх.

|| прым. лёгачны, -ая, -ае.

надко́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Злучальная тканка, якая пакрывае паверхню касцей у чалавека і пазваночных жывёл.

Запаленне надкосніцы.

|| прым. надко́снічны, -ая, -ае.

самаадчува́нне, -я, н.

Агульны стан фізічных і духоўных сіл, які залежыць ад здароўя і настрою чалавека ў дадзены момант.

С. пацыента стала лепшым.

пі́саны, -ая, -ае.

Напісаны ад рукі.

Пісаныя кнігі.

Гаварыць як па пісаным (бойка, гладка).

◊

Пісаны прыгажун або пісаная прыгажуня — пра вельмі прыгожага чалавека.

задарма́, прысл. (разм.).

1. Бясплатна, дарма.

Аддаць з.

Купіць з. (вельмі танна).

2. Без падставы, патрэбы, дарэмна.

З. ўпікнуць чалавека.

З. рызыкаваць жыццём.

анімі́зм, -у, м.

Сістэма ўяўленняў пра існаванне духа, душы ў чалавека, жывёлы, расліны, прадметаў; адухаўленне сіл і з’яў прыроды.

|| прым. анімісты́чны, -ая, -ае.

ахмяле́лы, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ў стане ахмялення.

2. перан. Пра чалавека, які да самазабыцця захоплены, узрушаны чым-н.

А. ад радасці.

балва́н, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Фігура чалавека, вылепленая або высечаная з якога-н. матэрыялу.

Снегавы б.

2. Дурань, невук (разм., зневаж.).

абразкі́, -о́ў, адз. -зо́к, -зка́, м. (спец.).

Жанр лірычных мініяцюр у беларускай прозе, у якіх адлюстроўваецца ўнутраны свет чалавека.

|| прым. абразко́вы, -ая, -ае.