ля́да, -а,
1. Дзялянка высечанага лесу, хмызняку; высечка.
2. Расчышчанае месца ў лесе пад пасеў або сенажаць.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ля́да, -а,
1. Дзялянка высечанага лесу, хмызняку; высечка.
2. Расчышчанае месца ў лесе пад пасеў або сенажаць.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пісьме́нства ’пісьменнасць,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кансананты́зм, ‑у,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канфуцыя́нства, ‑а,
[Ад уласн. імя.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мантэкры́ста,
[Фр. Monte — Cristo ад імя героя рамана А. Дзюма «Граф Мантэ-Крыста».]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ірыгацы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ірыгацыі; арашальны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
епіскапа́льны, ‑ая, ‑ае.
Такі, у якім вышэйшая царкоўная ўлада належыць епіскапам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гетэраге́нны, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з неаднолькавых, разнародных частак;
[Ад грэч. heterogenēs — разнародны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
джы́у-джы́цу,
Японская
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аграмеліяра́цыя, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)