ля́да, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, н.

1. Дзялянка высечанага лесу, хмызняку; высечка.

2. Расчышчанае месца ў лесе пад пасеў або сенажаць.

|| прым. ля́дны, -ая, -ае.

Лядная сістэма земляробства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пісьме́нства ’пісьменнасць, сістэма графічных знакаў для пісання’, ’сукупнасць пісьмовых помнікаў пэўнага перыяду’, укр. письменство ’грамата, граматнасць’, ’пісьменнасць’, ’вучонасць, веды’, славен. pisménstvo ’літаратура’ < пісьмёны < пісьмо (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вегетарыя́нства, ‑а, н.

Сістэма харчавання, якая дазваляе ўжываць толькі раслінныя і малочныя прадукты.

[Ад лац. vegetraius — раслінны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водаадво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Сістэма капаў і збудаванняў для адводу вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аграмеліяра́цыя, ‑і, ж.

Сістэма асушальных або арашальных мерапрыемстваў, накіраваных на павышэнне ўрадлівасці глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гетэраге́нны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з неаднолькавых, разнародных частак; проціл. гамагенны. Гетэрагенная сістэма.

[Ад грэч. heterogenēs — разнародны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

джы́у-джы́цу, нескл., н.

Японская сістэма прыёмаў самаабароны і нападу без зброі; дзюдо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

епіскапа́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, у якім вышэйшая царкоўная ўлада належыць епіскапам. Епіскапальная сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ірыгацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ірыгацыі; арашальны. Ірыгацыйныя работы. Ірыгацыйная сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кансананты́зм, ‑у, м.

Сістэма зычных гукаў у якой‑н. мове. Асаблівасці беларускага кансанантызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)