Verbum

гумо́з, ‑у, м.

Хвароба раслін, якая заключаецца ў моцным выдзяленні гумі, камедзі.

даўгано́сік, ‑а, м.

Насякомае сямейства жукоў з доўгім хабатком; шкоднік сельскагаспадарчых раслін.

за́растак, ‑тка, м.

Палавое пакаленне ў вышэйшых споравых раслін (папарацяў, хвашчоў, дзеразы).

звано́чкавыя, ‑ых.

Сямейства зрослапялёсткавых двухдольных раслін, да якога адносяцца розныя віды званочкаў.

рэменяцве́тныя, ‑ых.

Сямейства паразітных раслін, да якога адносяцца рэменяцветнік, амяла і пад.

семяе́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жучок, які пашкоджвае насенне (раслін). Канюшынны семяед.

сі́тавыя, ‑ых.

Сямейства аднадольных травяністых раслін, падобных на асаковыя, з дробнымі кветачкамі.

сітападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які нагадвае сіта; рашэцісты. Сітападобныя клеткі раслін. Сітападобныя сасуды.

трэлья́ж, ‑а, м.

1. Трохстворкавае люстра.

2. Тонкая агароджа для павойных раслін.

[Фр. treillage.]

цукры́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць цукрыстага; наяўнасць цукру ў чым‑н. Цукрыстасць раслін.