пазале́пліваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.
1. што. Заляпіць, заклеіць чым-н. усё, многае; наклейваючы што-н., укрыць усю паверхню.
П. дзіркі глінай.
П. сцены афішамі.
2. каго-што. Заляпіць, пакрыць сабой усё, многае або ўсіх, многіх.
Снег пазалепліваў прахожых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апле́сці, -ляту́, -ляце́ш, -ляце́; -ляцём, -лецяце́, -ляту́ць; -лёў, -ляла́, -ло́; -ляці́; -ле́цены; зак.
1. што. Пакрыць перапляценнем з чаго-н., абвіць чым-н. гнуткім.
А. гаршчок.
2. перан., каго-што. Хітрыкамі аблытаць, ашукаць і пад. (разм.).
|| незак. аплята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апы́рскаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.
Абліць, пакрыць пырскамі, дробнымі кроплямі.
А. вадой.
|| незак. апы́рскваць, -аю, -аеш, -ае.
|| аднакр. апы́рснуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| звар. апы́рскацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. апы́рсквацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. апы́рскванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абліцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., што.
Пакрыць паверхню чаго-н. слоем якога-н. матэрыялу, каб умацаваць, аздобіць яе.
А. сцены каляровай пліткай.
|| незак. абліцо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абліцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, ж. і абліцо́ўванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
храмі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).
1. Пакрыць (пакрываць) металічныя вырабы хромам (у 1 знач.).
2. Апрацаваць (апрацоўваць) скуру солямі хрому.
|| наз. храмі́раванне, -я, н. і храміро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.
|| прым. храміро́вачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
металізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.
Спец. Пакрыць (пакрываць) які‑н. матэрыял тонкім слоем металу, каб надаць яму пэўныя ўласцівасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палудзі́ць, ‑луджу, ‑лудзіш, ‑лудзіць; зак., што.
1. Пакрыць паверхню металічнага вырабу палудай (у 2 знач.).
2. і без дап. Лудзіць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адхрамі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Спец. Пакрыць металічны выраб хромам для павелічэння яго трываласці або для надання яму прыгожага знешняга выгляду.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абкі́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Кідаючы, пакрыць што‑н. чым‑н.; абсыпаць. Нібыта нейкая дзівосная духмяная пена акіянскага прыбою абкідала гэтыя дрэвы. Дубоўка. // Абкласці, абсыпаць што‑н. з бакоў. Апусціўшы слупы, іх абкідалі ў яме каменнем і зямлёю. Пташнікаў. // безас. Пакрыць высыпкай. Губы абкідала.
2. Абшыць берагі тканіны. Абкідаць швы.
абкіда́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да абкі́даць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паціні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Спец. Пакрыць (пакрываць) медныя і бронзавыя вырабы пацінай для таго, каб надаць ім выгляд старадаўніх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)