Ма́ўнуць ’упасці, паваліцца’, ’ступіць нагой у што-н.’ (ігн., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене і інш. (LKK, 16, 183), слова паходзіць з літ. mauti ’ляцець’, ’упасці, паваліцца’. Лаўчутэ (Балтызмы, 145) дадае значэнні літ. слова ’валіць, перакідвацца’, таму што ’паваліцца’ ў слоўніках літоўскай мовы не пададзена.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паві́длівы ’зайздросны’ (Касп., Сл. ПЗБ). Да відзець© Лаўчутэ (Балтызмы, 70) разглядае як запазычанне з літ. pavydus ’тс’, якое славянізавалася пад уплывам рус. завистливый. Але, улічваючы бел. завідлівы, павідлівы, відавочна, трэба дэфіліраваць як марфалагічную кальку літ. слова. З іншай суфіксацыяй павідны ’тс’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адпе́рыць ’крэпка пабіць паленам’ (Шат.), атперыць ’адлупцаваць, пабіць’ (Янк. Мат.) < літ. atper̃ti ’адбіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дундзе́ць ’грукатаць’ (Сл. паўн.-зах.). З літ. dundė́ti ’тс’ (гл. Сл. паўн.-зах.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кны́саць ’варочаць, рыць’ (Сл. паўн.-зах.). Балтызм. Параўн. літ. knisti. Гл. таксама кнойсаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кніжэ́ць ’кішэць’ (Сл. паўн.-зах.). Балтызм. Да літ. knibždėti ’тс’. Гл. Фрэнкель, 278.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́качка ’рытуальны хлеб’, параўн. літ. kukė, kukelė ’баханка’ (Сл. паўн.-зах., 2, 560).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Куна́да ’бульба’ (Сцяшк., Кіс., Гарэц., Сцяц., Федар. Рук ). Запазычанне з літ. kunodä ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кярш ’мянушка вала’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. літ. keršas ’рабы’ (Там жа). Балтызм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кі́ркаць ’гаварыць’ (Мат. Гом.). Магчыма, балтыйскага паходжання. Параміі, літ. kirkti ’крычаць (аб гусях)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)