мы́канне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. мыкаць; гукі гэтага дзеяння. Глуха здалёк даносілася мыканне каровы. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насві́стванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. насвістваць — насвістаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Пачулася ціхае насвістванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамато́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Заснаваны на прынцыпе дзеяння прамога патоку вадкасцей ці газаў. Праматочны паветрана-рэактыўны рухавік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баба́ханне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. бабахаць — бабахнуць (у 1, 2 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дабраво́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць дабравольнага, уласнае жаданне як стымул да якога‑н. дзеяння. Аб’яднацца на прынцыпах дабравольнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзвы́нканне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. дзвынкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Дзвынканне шклянкі. Дзвынканне пчол.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выпрамяне́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпраменьваць — выпраменіць і выпраменьвацца — выпраменіцца. // Прадукт гэтага дзеяння. Радыеактыўныя выпрамяненні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Піва́к ’п’яніца’ (Ян.), ’піток’ (ТС). Да піва́ць — дзеяслоў шматразовага дзеяння ад піць (гл.). Суфікс ‑ак з экспрэсіяй зніжанасці прыўносіць значэнне назвы асобы па схільнасці да адпаведнага дзеяння.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аббе́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Тое, што і абабегчы (у 3 знач.) з адценнем паўторнасці дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэтрансля́цыя, ‑і, ж.
Спец. Прыём і перадача сігналаў на прамежкавым пункце сувязі з мэтай павелічэння дальнасці іх дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)