дашко́льны дошко́льный;

д. ўзрост — дошко́льный во́зраст;

~нае — навуча́нне дошко́льное обуче́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падле́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Хлопчык або дзяўчынка ў пераходным ад дзяцінства да юнацтва ўзросце (пераважна ад 12 да 16 гадоў).

|| прым. падле́ткавы, -ая, -ае.

П. ўзрост.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клімактэры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да клімактэрыя. Клімактэрычны ўзрост. Клімактэрычны перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́нсія, -і, мн. -і, -сій, ж.

Грашовае забеспячэнне за выслугу гадоў, па інваліднасці, непрацаздольнасці і пад.

Выйсці на пенсію.

|| прым. пенсіённы, -ая, -ае.

П. ўзрост (па дасягненні якога належыць пенсія).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маладо́сць, -і, ж.

1. Юнацкі ўзрост, маладыя гады жыцця.

2. Нядаўняе, непрацяглае існаванне чаго-н.

М. краіны.

◊

Другая маладосць — прыліў новых сіл у пажылыя гады.

Не першай маладосці — немалады, пажылы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дапрызы́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які папярэднічае прызыву на абавязковую вайсковую службу. Дапрызыўны ўзрост. Дапрызыўная падрыхтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падле́ткавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падлетка. Падлеткавы ўзрост. // Прызначаны для падлетка. Падлеткавы веласіпед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узро́ст, -ту м. во́зраст;

ста́лы ўзрост — зре́лый во́зраст;

аднаго́ ўзро́сту — одного́ во́зраста

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дашко́льны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічае паступленню дзіцяці ў школу. Дашкольны ўзрост. Дашкольнае выхаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыты́чны², -ая, -ае.

1. Пераломны, які знаходзіцца ў стане крызісу.

К. момант хваробы.

К. ўзрост.

2. Вельмі цяжкі, небяспечны.

Крытычнае становішча.

○

Крытычная тэмпература — тэмпература пераходу цела з аднаго стану ў другі (спец.).

|| наз. крыты́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)