шпаклява́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад шпакляваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прашпаклява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.
1. Прамазаць шпаклёўкай. Прашпакляваць падлогу.
2. і без дап. Шпакляваць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашпаклява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.
1. Прамазаць шпаклёўкай. Там пару дошак трэба палажыць у падлозе, пашпакляваць ды прадэзінфіцыраваць. Лобан.
2. і без дап. Шпакляваць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ле́ста ’гразка’ (шчуч., Сцяшк. Сл.), свісл. лёсто ’тс’ (Шатал., Сл. паўн.-зах.). Відавочна, балтызм. Параўн. літ. laistyti, лат. laistit ’намазваць’, літ. laitinti, laituoti ’замазваць, склейваць’, glaistyti ’замазваць, шпакляваць’, glaistas ’замазка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шпаклёўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шпакляваць.
2. Замазка, якой пакрываюць паверхню; слой гэтай замазкі, нанесены на якую‑н. паверхню. Расказаў [Сіманенка] пра шпаклёўку і пемзу, пра іх прызначэнне ў малярнай справе, некалькі разоў знарок паўтарыў, што фарба наносіцца на паверхню сцен паралельна столі. Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)