ква́піцца, -плюся, -пішся, -піцца; незак., на каго-што.

Пасягаць на што-н., мець жаданне завалодаць чым-н.

К. на чужое дабро.

|| зак. паква́піцца, -плюся, -пішся, -піцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гра́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; незак., каго-што.

1. Забіраць сілай чужое дабро.

2. Разараць паборамі, падаткамі.

|| зак. агра́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; наз. аграбле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самазва́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Той, хто выдае сябе за другога чалавека, прысвоіўшы сабе чужое імя, званне.

|| ж. самазва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піса́нне ср., в разн. знач. писа́ние;

п. пад дыкто́ўку — писа́ние под дикто́вку;

разбіра́ць чужо́е п. — разбира́ть чужо́е писа́ние;

○ свяшчэ́ннае п. — свяще́нное писа́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

1. гл. мама.

2. Жанчына, якая корміць грудзьмі чужое дзіця.

|| прым. ма́мчын, -а (разм.).

Мамчына хустка.

◊

Мамчын сынок (іран.) — распешчаны хлапчук, малады чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажыві́цца, -ыўлю́ся, -ы́вішся, -ы́віцца; зак. (разм.).

1. Знайсці для сябе якую-н. ежу, пажыву.

Няма дзе курам п.

2. чым. Узяць для сябе што-н. чужое, атрымаць якую-н. карысць з чужога.

П. чужым дабром.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хці́вы, -ая, -ае.

1. Нястрымны ў імкненні задаволіць якое-н. жаданне, падкі да чаго-н.

Х. на грошы.

Х. на чужое дабро.

2. Які выражае хцівасць.

Х. погляд.

3. Скупы, карыслівы.

Хцівая пагоня за багаццем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кра́сці, кра́ду, кра́дзеш, кра́дзе; краў, кра́ла; кра́дзены; незак., каго-што і без дап.

Прысвойваць чужое, быць злодзеем.

|| зак. укра́сці, укра́ду, укра́дзеш, укра́дзе; укра́ў, -ра́ла; укра́дзены.

|| наз. крадзе́ж, -дзяжу́, м., кра́жа, -ы, ж. і пакра́жа, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́са ср.

1. (растение) про́со;

2. (крупа) пшено́;

◊ не сунь но́са ў чужо́е п. — посл. не суй но́са в чужо́е про́со; всяк сверчо́к знай свой шесто́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самазва́нец, ‑нца, м.

Той, хто выдае сябе за іншага чалавека, незаконна прысвойвае сабе чужое імя, званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)