Verbum

цвярды́ня, -і, мн. -і, -ды́нь, ж.

1. Крэпасць, умацаванае месца.

Брэсцкая ц.

2. перан., чаго або якая. Цвёрдая апора.

Ц. міру.

цвердзь, -і, ж.

Уласцівасць і стан цвёрдага (у 2 знач.); цвёрдая маса, паверхня.

Дакачанае да пэўнай цвердзі кола.

Адчуць пад нагамі зямную ц.

цвёрды, -ая, -ае.

1. Які складаецца са шчыльна прылеглых частак, не мяккі, стабільны па форме пры нармальных умовах, у адрозненне ад вадкага і газападобнага.

Цвёрдае паліва.

Цвёрдае рэчыва.

2. Які з цяжкасцю паддаецца сцісканню, згінанню, рэзанню і пад.

Цвёрдая драўніна.

Цвёрдая зямля.

3. перан. Стойкі ў сваіх перакананнях, непахісны.

Ц. намер.

Цвёрдае рашэнне.

4. Устойлівы, трывалы, стабільны.

Цвёрдыя цэны.

Цвёрдая зарплата.

5. Добра засвоены, трывалы, грунтоўны.

Цвёрдае веданне прадмета.

○ Цвёрды знак — назва літары «ь» у рускай азбуцы.

Цвёрдыя зычныя — зычныя гукі, якія вымаўляюцца без набліжэння сярэдняй часткі языка да цвёрдага паднябення.

|| наз. цвёрдасць, -і, ж.

баро́даўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -давак, ж.

Невялікая цвёрдая нарасць на скуры чалавека, на кары дрэў і інш.

|| прым. баро́давачны, -ая, -ае.

сургу́ч, -у́, м.

Каляровая цвёрдая сумесь смалістых рэчываў і воску, у расплаўленым выглядзе ўжываецца для заклейвання, накладання пячатак і інш.

|| прым. сургу́чны, -ая, -ае.

упэ́ўненасць, -і, ж.

1. гл. упэўнены.

2. Цвёрдая вера ў каго-, што-н., перакананасць у чым-н.

У. у сваіх сілах.

У. у сябрах.