ко́нік

‘гульня, цацка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́нік ко́нікі
Р. ко́ніка ко́нікаў
Д. ко́ніку ко́нікам
В. ко́нік ко́нікі
Т. ко́нікам ко́нікамі
М. ко́ніку ко́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ца́ца

‘забаўка, цацка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ца́ца ца́цы
Р. ца́цы ца́ц
Д. ца́цы ца́цам
В. ца́цу ца́цы
Т. ца́цай
ца́цаю		 ца́цамі
М. ца́цы ца́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фінціклю́шка

‘цацка; упрыгожанне; пустыя ўчынкі, словы’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фінціклю́шка фінціклю́шкі
Р. фінціклю́шкі фінціклю́шак
Д. фінціклю́шцы фінціклю́шкам
В. фінціклю́шку фінціклю́шкі
Т. фінціклю́шкай
фінціклю́шкаю		 фінціклю́шкамі
М. фінціклю́шцы фінціклю́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бразго́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (разм.).

Дзіцячая цацка, якая пры ўзмахванні бразгае, утварае траскучыя гукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безделу́шка ца́цка, -кі ж., за́баўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́баўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -бавак, ж.

1. Тое, што і забава.

2. Рэч, якая служыць для гульні дзецям; цацка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляско́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Дзіцячая цацка, пры дапамозе якой утвараецца дробны, перарывісты стук.

Дзеці бегалі з ляскоткамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свісту́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж. (разм.).

1. Невялікі свісток з саломы, травы і пад.; пішчалка.

2. Дзіцячая цацка — свісток.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капе́ечны, -ая, -ае.

1. гл. капейка.

2. Які каштуе танна, нядорага.

Капеечная цацка.

3. перан. Залішне дробязны, скупы.

Капеечная натура.

|| наз. капе́ечнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пустаце́лы, ‑ая, ‑ае.

Пусты ўсярэдзіне. Пустацелая цацка. Пустацелыя блокі. Пустацелы шпень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)