уто́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад утаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. утойваць — утаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скры́ть сов.

1. (спрятать) схава́ць;

2. (утаить) утаі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́ены

1. утаённый, скры́тый;

2. утаённый;

1, 2 см. утаі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стаі́ць, стаю́, сто́іш, сто́іць; сто́ены; зак., што.

1. Утаіць, зрабіць невядомым, нябачным для іншых (разм.).

С. прыбытак.

2. Не выказаць, не даць магчымасці заўважыць іншым (думкі, пачуцці і пад.).

С. нянавісць.

|| незак. сто́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недаме́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Адмераць менш, чым належыць; утаіць пры меранні чаго‑н. Недамераць паркалю паўметра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недагавары́ць, ‑гавару, ‑гаворыш, ‑гаворыць; зак., што і чаго.

Выказаць не ўсё; скрыць, утаіць свае думкі, намеры. Лепш недагаварыць, чым перагаварыць. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́йваць несов.

1. (сохранять тайну) ута́ивать, скрыва́ть;

2. (присваивать) ута́ивать;

1, 2 см. утаі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўто́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Утаіць усё, многае або ўсіх, многіх. [Тодар:] — Старшыня сельсавета гаварыў, што шмат зямлі ды жывёлы ад падатку паўтойвалі. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завуалі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Прыкрыць чым‑н. лёгкім, напаўпразрыстым. Завуаліраваць твар.

2. перан. Наўмысна зрабіць менш зразумелым, утаіць сапраўдны сэнс. Завуаліраваць думку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)