ура́-патрыяты́чны ура́-патриоти́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ура́
1. межд. ура́;
2. сущ., нескл. ура́;
◊ на ўра — на ура́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ура́-патрио́т ура́-патрыёт, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ура-патриоти́зм ура́-патрыяты́зм, -му м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
физку́льт-ура́ фізку́льт-ура́ нескл., ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ура́-патрыёт м. ура́-патрио́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ура́-патрыяты́зм, -му м. ура́-патриоти́зм
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фізку́льт-ура́ нескл., ср. физку́льт-ура́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ура-...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: безразважна-саманадзейны, беспадстаўна-самахвальскі, напрыклад: ура-патрыёт, ура-патрыятызм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ура́, выкл.
1. Баявы вокліч у час атакі. — Ура! — закрычалі байцы і рынуліся ў бой. / у знач. наз. Каля нямецкіх акопаў затрашчалі кулямёты, сталі часта лажыцца міны. Паднялося дружнае, напорыстае «ура». Мележ. На страсе хаты ўвесь час не змаўкаў кулямёт. Сярод гэтага гулу Коля чуў далёкае шматгалосае «ура!». Ставер.
2. Вокліч, які выражае захапленне, адабрэнне чаго‑н. Людзі кінуліся да Васіля Іванавіча, ледзь не заціснулі яго ў сваіх абдымках, падхапілі на рукі. — Родненькі! Дарагі! Ура партызанам! Лынькоў. — Пажар на Ўсходзе! Таварышы, ур-р-ра! Чарот. / у знач. наз. Узляцелі ў вышыню пілоткі, Грымнула «ура!» — канец вайне. Смагаровіч.
•••
На ура — а) рашучай атакай з крыкамі «ура»; б) перан. з энтузіязмам, горача; в) перан. не падрыхтаваўшыся, спадзеючыся на выпадковы поспех.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)