Verbum

карка́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Унутраная апорная частка збудавання, канструкцыі, на якой трымаюцца астатнія часткі.

К. карабля.

|| прым. карка́сны, -ая, -ае.

прызва́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Унутраная цяга і здольнасць да якой-н. справы, прафесіі.

П. да ваенна-марской справы.

Настаўнік па прызванні.

механі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Унутраная частка машыны, прылады, апарата і пад., якая прыводзіць іх у дзеянне.

Гадзіннікавы м.

2. перан. Унутраная сістэма чаго-н., што вызначае парадак якога-н. віду дзеяння.

Дзяржаўны м.

Гаспадарчы м.

3. чаго. Сукупнасць працэсаў, з якіх складаецца якая-н. фізічная, хімічная, фізіялагічная і пад. з’ява.

М. хімічнай рэакцыі.

|| прым. механі́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

шэ́нкель, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Унутраная, звернутая да каня частка нагі конніка ад калена да шчыкалаткі, якая дапамагае кіраваць канём.

Даць шэнкеля (моцна націснуць шэнкелямі).

сарцаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

1. Сярэдняя частка сцябла, ствала або кораня раслін.

2. Унутраная, сярэдняя частка чаго-н., напр., плода.

С. яблыка.

|| прым. сарцаві́нны, -ая, -ае.

нутро́, -а́, н.

1. Унутраныя органы чалавека або жывёлы; вантробы.

Усё н. баліць.

2. Унутраная частка чаго-н.

Н. печы.

3. перан. Унутраная сутнасць каго-н.

Мяшчанскае н.

Усё гэта я нутром адчуваю.

◊

Заглянуць у нутро каму, каго (разм.) — адгадаць чые-н. думкі, пачуцці.

Пераесці нутро каму (разм., неадабр.) — моцна надакучыць, стаць невыносным для каго-н.

|| прым. нутраны́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).

Нутраное сала.

Н. свет чалавека.