умало́ць, умялю, умелеш, умеле; зак., што.

Разм. З’есці з вялікім апетытам; умяць. Умалоць кавалак хлеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вмя́ть сов.

1. (вдавить во что-л.) умя́ць, уці́снуць;

2. (сделать вмятину) увагну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уписа́ть сов., разг.

1. (уместить на бумаге) упіса́ць;

2. (съесть) упіса́ць, умя́ць, апле́сці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умя́ты

1. в разн. знач. умя́тый;

2. перен., разг. упи́санный, умя́тый;

1, 2 см. умя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уміна́ць несов.

1. в разн. знач. умина́ть;

2. перен., разг. упи́сывать, умина́ть;

1, 2 см. умя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазато́птваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. каго-што. Затаптаць, патаптаць усё, многае; падушыць нагамі, капытамі ўсіх, многіх.

П. сляды.

Каровы пазатоптвалі куранят.

2. што. Загасіць усё, многае, наступаючы нагамі.

П. вогнішча.

3. што ў што. Топчучы, умяць унутр чаго-н. усё, многае.

П. акуркі ў пясок.

4. што. Забрудзіць слядамі ўсё, многае (разм.).

Пазатоптвалі падлогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазато́птваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Затаптаць, патаптаць усё, многае. Пазатоптваць градкі. Пазатоптваць сляды. // Падушыць нагамі, капытамі ўсіх, многіх.

2. Загасіць нагамі ўсё, многае. Пазатоптваць агонь.

3. Топчучы, умяць унутр чаго‑н. усё, многае. Пазатоптваць акуркі ў пясок.

4. Разм. Забрудзіць слядамі ўсё, многае. Пазатоптваць падлогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умя́ть сов.

1. (уложить, прижимая, примять) утапта́ць, мног. паўто́птваць;

2. (размять) размя́ць; (размесить) умясі́ць, размясі́ць;

3. (съесть) прост. умя́ць, умало́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наверну́ть сов.

1. в разн. знач. накруці́ць, мног. панакру́чваць;

наверну́ть га́йку накруці́ць га́йку;

наверну́ть холст на вал накруці́ць палатно́ на вал;

2. (много съесть) прост. упіса́ць, умя́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затапта́ць, ‑тапчу, ‑топчаш, ‑топча; зак., каго-што.

1. Ездзячы, ходзячы, прымяць падэшвамі, капытамі; патаптаць. Затаптаць снег. Затаптаць траву. // Топчучы, зацерці, зраўняць, зрабіць непрыкметным. Затаптаць след. Затаптаць лінію на пяску. // Задушыць, раздушыць, стаўшы нагамі, капытамі. — Петро! Бяры на плечы адну дзяўчынку, а я другую, а то затопчуць. Маўр.

2. Топчучы, наступіўшы, патушыць агонь на чым‑н. Затаптаць папяросу. □ Домна схапіла з прыпечку лучыну і затаптала агонь. Лобан.

3. Топчучы, уціснуць, умяць у пясок, зямлю і інш. — Выхапіў асілак Дубавік свой востры меч і адсек цмоку ўсе тры галавы. Дзве галавы ў дрыгву затаптаў, а трэцюю на меч уссадзіў. Якімовіч.

4. Разм. Забрудзіць слядамі. Затаптаць падлогу.

•••

Затаптаць у гразь каго-што — зняславіць, ачарніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)