вме́шивать​I несов. (к вмеша́ть)

1. уме́шваць;

2. перен. уме́шваць; (впутывать) ублы́тваць; (втягивать) уця́гваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вме́шивать​II несов. (к вмеси́ть) уме́шваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́шивать​II несов. (вовлекать) заме́шваць, уме́шваць; (впутывать) заблы́тваць, ублы́тваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уме́шванне I ср.

1. выме́шивание, проме́шивание;

2. вме́шивание;

1, 2 см. уме́шваць I

уме́шванне II ср.

1. вме́шивание;

2. вме́шивание, впу́тывание;

1, 2 см. уме́шваць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вплета́ть несов.

1. уплята́ць; увіва́ць;

2. (впутывать) разг. уплята́ць, ублы́тваць, уме́шваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ввя́зывать несов.

1. увя́зваць; (вделывать вязкой — ещё) уро́бліваць; (вплетать) уплята́ць;

2. перен. ублы́тваць, уме́шваць; (вовлекать) уця́гваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уме́швацца I несов., страд. выме́шиваться; проме́шиваться; вме́шиваться; см. уме́шваць I

уме́швацца II несов.

1. (проникать куда-л., смешиваться с чем-л.) вме́шиваться;

2. (входить, вникать в чьи-л. дела) вме́шиваться, впу́тываться;

1, 2 см. умяша́цца;

3. страд. вме́шиваться, впу́тываться; см. уме́шваць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умина́ть несов.

1. (укладывать, приминая) уто́птваць;

2. (разминать) разміна́ць; (размешивать) уме́шваць, разме́шваць, мясі́ць;

3. (съедать) прост. уміна́ць, умо́лваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прытыка́ць 1 ’ткаць шчыльна, каб атрымоўвалася палатно, а не радно’ (Федар.). Да тыкаць, ткаць (гл.).

Прытыка́ць 2 ’папракаць’ (Нас., Байк. і Некр.), ’умешваць, далучаць’ (Шат.). Укр. притика́ти ’ўмешваць, рабіць некага прычынным да пэўнай справы’, приткну́ти ’злавіць на слове’, прити́ки дава́ти ’закранаць; чапляцца’, рус. притыка́ться ’лезці ў чужыя справы; чапляцца да некага, дамагацца нечай прыхільнасці, любасці’. Гл. ты́каць, параўн. тыкаць нос ’лезці не ў свае справы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і ме́шаны; незак.

1. што і без дап. Размешваць, перамешваць што-н., пераварочваючы, боўтаючы чым-н.

М. кашу.

2. што з чым. Змешваць, злучаць што-н. з чым-н.

М. пясок з цэментам.

3. Замешваць корм для жывёлы.

4. перан., каго-што ў што. Уцягваць, умешваць, ублытваць у што-н. (разм.).

Не мяшай мяне ў гэту справу.

5. што і без дап. Пераворваць глебу (разм.).

|| зак. памяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і -ме́шаны (да 1 знач.) і змяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і зме́шаны (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)