шта́бель, -я, мн. -бялі, шта́белі, -бялёў і шта́беляў, м.

Правільна складзены рад чаго-н.

Ш. цэглы.

Укладваць штабялямі.

|| прым. шта́бельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укла́двацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да укласціся, улажыцца.

2. Зал. да укладваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інвесці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Укласці (укладваць) капітал у якое‑н. прадпрыемства ў сваёй краіне або за мяжой з мэтай атрымання прыбытку.

[Ад лац. investire — апранаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інвестава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е, -ту́й, -тава́ны і інвесці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

Укласці (укладваць) капітал у прадпрыемства з мэтай атрымання прыбытку.

|| наз. інвесці́раванне, -я, н. і інвесты́цыя, -і, ж.; прым. інвестыцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́даваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе і ладава́ць, ‑ду́ю, ‑ду́еш, ‑ду́е; заг. ла́дуй і ладу́й; незак., што.

Разм. Прыводзіць у парадак, падпраўляць. Ладаваць збрую. □ — Ты ўчора прыходзіў да мяне? — стоячы на праходзе, спытаў Андрэйка, калі Паўлік пачаў ладаваць кнігі ў парце. Краўчанка. // Роўна, парадкам укладваць. У кожным двары выцягвалі косы, граблі, ладавалі ў вазы. Мележ. // Збіраць, рыхтаваць, укладваць. У дарогу збіралася ледзь не ўся вёска — кляпалі косы, ладавалі торбы, падмазвалі каламаззю восі, падганялі хамуты і вупраж. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Наплоіць ’завіць’: наплоіць валасы́ (Бяльк.; полац., Нар. лекс.). Да плоіць ’закручваць, укладваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пло́іць ’завіваць валасы’ (брасл., Сл. ПЗБ; Бяльк.), плойка ’шчыпцы, якімі накручваюць валасы’, ’прычоска, аздобленая такімі шчыпцамі’ (ТСБМ; брасл., Сл. ПЗБ). З рус. плои́ть ’завіваць валасы, укладваць бялізну падчас прасавання’, плой ’складкі, хвальбоны’, якія з франц. ployer ’згінаць, складваць’ < лац. plicāre ’тс’, магчыма, праз нідэр. plooien ’укладваць складкамі’ (Фасмер, 3, 284).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

укла́дванне ср.

1. укла́дывание;

2. укла́дывание, выкла́дывание;

3. укла́дывание;

4. вкла́дывание;

5. перен. вкла́дывание;

1-5 см. укла́дваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укла́дывать несов.

1. (класть) кла́сці;

укла́дывать больно́го в посте́ль кла́сці хво́рага ў пасце́ль;

2. (класть спать) кла́сці, уклада́ць, укла́дваць (спаць);

мать укла́дывала дете́й спать ма́ці кла́ла (уклада́ла, укла́двала) дзяце́й спаць;

3. (располагать в определённом порядке) уклада́ць, укла́дваць; (складывать) склада́ць, скла́дваць;

укла́дывать ре́льсы уклада́ць (укла́дваць) рэ́йкі;

укла́дывать до́ски штабеля́ми склада́ць (скла́дваць) до́шкі штабяля́мі;

укла́дывать ве́щи в чемода́н склада́ць (скла́дваць) рэ́чы ў чамада́н;

4. (умещать) укла́дваць;

укла́дывать статью́ в один лист укла́дваць арты́кул у адзі́н а́ркуш;

5. (обкладывать) абклада́ць, абкла́дваць; (выкладывать) выклада́ць, выкла́дваць; (вымащивать — ещё) вымо́шчваць;

укла́дывать бордю́ры клумб ка́мешками абклада́ць (абкла́дваць) бардзю́ры клу́мбаў каме́ньчыкамі;

укла́дывать двор ка́мнем выклада́ць (выкла́дваць, вымо́шчваць) двор каме́ннем;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пачыні́ць ’выпатрашыць’ (хойн., Мат. Гом.), ’пачысціць рыбу’ (карэліц., Нар. словатв.). Да па‑ (< прасл. po‑) і чыніць (< прасл. činiti ’укладваць па парадку’ > ’упарадкаваць’ < прасл. činъ ’парадак, работа, надежны спосаб’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)