агно́йваць

‘угнойваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. агно́йваю агно́йваем
2-я ас. агно́йваеш агно́йваеце
3-я ас. агно́йвае агно́йваюць
Прошлы час
м. агно́йваў агно́йвалі
ж. агно́йвала
н. агно́йвала
Загадны лад
2-я ас. агно́йвай агно́йвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час агно́йваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выгно́йваць

‘угнойваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выгно́йваю выгно́йваем
2-я ас. выгно́йваеш выгно́йваеце
3-я ас. выгно́йвае выгно́йваюць
Прошлы час
м. выгно́йваў выгно́йвалі
ж. выгно́йвала
н. выгно́йвала
Загадны лад
2-я ас. выгно́йвай выгно́йвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выгно́йваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наво́зить несов.

1. угно́йваць, гнаі́ць;

наво́зить по́ле угно́йваць (гнаі́ць) по́ле;

2. (пачкать навозом, чем-л. грязным) прост. зага́джваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утучня́ть несов.

1. угно́йваць;

2. (животных) уко́рмліваць, адко́рмліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнаі́ць несов.

1. прям., перен. гнои́ть;

2. с.-х., см. угно́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угно́йвацца несов.

1. (улучшаться от внесения удобрений) утучня́ться;

2. страд. унаво́живаться, удобря́ться, утучня́ться; см. угно́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

занава́живать несов.

1. с.-х. угно́йваць;

2. (загрязнять) прост. забру́джваць; (сором, мусором) засме́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ На́зма ’нара (лісіная)’ (Мат. Гом.). Няясна; магчыма, звязана з рус. назьми ’гной’, назьми ’звалка гною’, назмить ’угнойваць’, якія выводзяць са спалучэння прыназоўніка на і назоўніка земля (Фасмер, 3, 39, пад назём); магчымая матывацыя — неахайнасць лісінай нары.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

угнае́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. угнойваць — угнаіць.

2. Рэчыва, якое ўносіцца ў глебу для павелічэння ўраджаю. Мінеральныя ўгнаенні. Зялёныя ўгнаенні. □ Штучнае ўгнаенне зааралі ў глебу разам з гноем. Ермаловіч. Калгаснікі спяшаюцца вывезці на поле як мага больш угнаення, пакуль не папсавалася дарога. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сда́бривать несов.

1. запраўля́ць, прыпраўля́ць, закра́шваць; (сметаной, молоком) забе́льваць; (салом) засква́рваць; (свиным внутренним жиром) зато́ўкаць; (мукой) падкало́чваць;

2. (удобрять) с.-х. угно́йваць;

3. перен. прыпраўля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)