Verbum

брыкетава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) брыкеты з чаго-н.

Б. торф.

торфабрыке́т, -у, М -ке́це, м.

Спрасаваны ў выглядзе плітак, цаглін торф, прызначаны на паліва.

|| прым. торфабрыке́тны, -ая, -ае.

апа́л¹, -у, м.

1. гл. апаліць.

2. Паліва (дровы, драўнінныя адходы, торф і пад.).

3. Апрацоўка гліняных вырабаў высокай тэмпературай.

тарфяны́, -а́я, -о́е.

1. Які змяшчае ў сабе торф.

Тарфяное балота.

2. Які звязаны са здабычай і апрацоўкай торфу.

Тарфяныя машыны.

торфа... (а таксама тарфа...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. торф, тарфяны, напр.: торфаагрэгат, торфаздабыванне, торфаізаляцыя, торфакампост, торфамінеральны, торфанарыхтоўка, торфаўборачны, торфаўгнаенне.

самату́гам, прысл.

1. На сабе, без дапамогі цяглавай сілы.

Араць с.

Вазіць торф с.

2. перан. Сваімі сіламі, без дапамогі.

С. выбіцца ў людзі.

зямлі́сты, -ая, -ае.

1. Які змяшчае многа часцінак зямлі (у 4 знач.; спец.).

З. торф.

2. Пра колер твару: шаравата-бледны.

З. твар.

|| наз. зямлі́стасць, -і, ж.