сі́неэ́ры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сі́неэ́ры сі́неэ́рая сі́неэ́рае сі́неэ́рыя
Р. сі́неэ́рага сі́неэ́рай
сі́неэ́рае
сі́неэ́рага сі́неэ́рых
Д. сі́неэ́раму сі́неэ́рай сі́неэ́раму сі́неэ́рым
В. сі́неэ́ры (неадуш.)
сі́неэ́рага (адуш.)
сі́неэ́рую сі́неэ́рае сі́неэ́рыя (неадуш.)
сі́неэ́рых (адуш.)
Т. сі́неэ́рым сі́неэ́рай
сі́неэ́раю
сі́неэ́рым сі́неэ́рымі
М. сі́неэ́рым сі́неэ́рай сі́неэ́рым сі́неэ́рых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіне... (а таксама сіня...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «сіні», напрыклад: сінегаловік і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́нее́ла-чырво́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сі́нее́ла-чырво́ны сі́нее́ла-чырво́ная сі́нее́ла-чырво́нае сі́нее́ла-чырво́ныя
Р. сі́нее́ла-чырво́нага сі́нее́ла-чырво́най
сі́нее́ла-чырво́нае
сі́нее́ла-чырво́нага сі́нее́ла-чырво́ных
Д. сі́нее́ла-чырво́наму сі́нее́ла-чырво́най сі́нее́ла-чырво́наму сі́нее́ла-чырво́ным
В. сі́нее́ла-чырво́ны (неадуш.)
сі́нее́ла-чырво́нага (адуш.)
сі́нее́ла-чырво́ную сі́нее́ла-чырво́нае сі́нее́ла-чырво́ныя (неадуш.)
сі́нее́ла-чырво́ных (адуш.)
Т. сі́нее́ла-чырво́ным сі́нее́ла-чырво́най
сі́нее́ла-чырво́наю
сі́нее́ла-чырво́ным сі́нее́ла-чырво́нымі
М. сі́нее́ла-чырво́ным сі́нее́ла-чырво́най сі́нее́ла-чырво́ным сі́нее́ла-чырво́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сі́не-чырво́на-бе́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сі́не-чырво́на-бе́лы сі́не-чырво́на-бе́лая сі́не-чырво́на-бе́лае сі́не-чырво́на-бе́лыя
Р. сі́не-чырво́на-бе́лага сі́не-чырво́на-бе́лай
сі́не-чырво́на-бе́лае
сі́не-чырво́на-бе́лага сі́не-чырво́на-бе́лых
Д. сі́не-чырво́на-бе́ламу сі́не-чырво́на-бе́лай сі́не-чырво́на-бе́ламу сі́не-чырво́на-бе́лым
В. сі́не-чырво́на-бе́лы (неадуш.)
сі́не-чырво́на-бе́лага (адуш.)
сі́не-чырво́на-бе́лую сі́не-чырво́на-бе́лае сі́не-чырво́на-бе́лыя (неадуш.)
сі́не-чырво́на-бе́лых (адуш.)
Т. сі́не-чырво́на-бе́лым сі́не-чырво́на-бе́лай
сі́не-чырво́на-бе́лаю
сі́не-чырво́на-бе́лым сі́не-чырво́на-бе́лымі
М. сі́не-чырво́на-бе́лым сі́не-чырво́на-бе́лай сі́не-чырво́на-бе́лым сі́не-чырво́на-бе́лых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чырво́на-сі́нее́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чырво́на-сі́нее́лы чырво́на-сі́нее́лая чырво́на-сі́нее́лае чырво́на-сі́нее́лыя
Р. чырво́на-сі́нее́лага чырво́на-сі́нее́лай
чырво́на-сі́нее́лае
чырво́на-сі́нее́лага чырво́на-сі́нее́лых
Д. чырво́на-сі́нее́ламу чырво́на-сі́нее́лай чырво́на-сі́нее́ламу чырво́на-сі́нее́лым
В. чырво́на-сі́нее́лы (неадуш.)
чырво́на-сі́нее́лага (адуш.)
чырво́на-сі́нее́лую чырво́на-сі́нее́лае чырво́на-сі́нее́лыя (неадуш.)
чырво́на-сі́нее́лых (адуш.)
Т. чырво́на-сі́нее́лым чырво́на-сі́нее́лай
чырво́на-сі́нее́лаю
чырво́на-сі́нее́лым чырво́на-сі́нее́лымі
М. чырво́на-сі́нее́лым чырво́на-сі́нее́лай чырво́на-сі́нее́лым чырво́на-сі́нее́лых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прале́ска, -і, ДМе́сцы, мн. -і, -сак, ж.

Травяністая расліна з сіне-блакітнымі кветкамі, якія зацвітаюць адразу пасля раставання снегу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіня... (гл. сіне...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «сіне...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: сіняблузнік, сінявокі, сінякрылы і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камані́шнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая лекавая расліна сямейства варсянкавых з сіне-фіялетавымі або блакітна-бэзавымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нікеліро́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. нікеліраваць.

2. Слой нікелю на металічных вырабах. За печчу — жалезны ложак. Нікеліроўка абгарэла, і ложак быў сіне-чорны. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Печані́ца ’сіняквет звычайны, Echitim vulgare L.’ (віц., маг., Кіс.). Відаць, утворана пры дапамозе суф. ‑іц‑а ад печань (гл.), як і іншыя назвы раслін на аснове іх падабенства да адпаведных прадметаў: жыціца, мятліца, ігліца, у прыватнасці, на аснове падабенства колеру сіне-бардова-чырвоных кветак расліны і пячонкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)