капіта́льны, -ая, -ае.

Грунтоўны, асноўны, карэнны, вельмі важны.

Капітальнае даследаванне.

Капітальная сцяна — асноўная сцяна, якая служыць апорай для даху.

Капітальныя ўкладанні (спец.) — тое, што і капіталаўкладанне.

|| наз. капіта́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасо́ннік, -у, м.

Сасновы лес.

Адвеку тут стаяла сцяна густога, цяністага сасонніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зацёк, -у, мн. -і, -аў, м.

След ад вадкасці, фарбы.

Уся сцяна ў зацёках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падо́ўжны, -ая, -ае.

Размешчаны па даўжыні чаго-н.; проціл. папярочны.

П. разрэз.

Падоўжная сцяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абуры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., абу́рыцца; зак. (разм.).

Абрушыцца, абваліцца.

Сцяна абурылася.

|| незак. абу́рвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарне́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́ецца; незак.

Тое, што і чарнець (у 2 знач.).

Удалечыні чарнелася сцяна лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэмль, крамля́, мн. крамлі́, крамлёў, м.

Унутраная гарадская крэпасць у старажытных рускіх гарадах.

Смаленскі к.

|| прым. крамлёўскі, -ая, -ае.

Крамлёўская сцяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мур, -а і -у, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. -а. Мураваны будынак.

2. -у. Цагляная або каменная сцяна вакол чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́фля, -і, мн. -і, -яў, ж.

Керамічны выраб у выглядзе пліткі для абліцоўкі сцен, камінаў і пад.

|| прым. кафля́ны, -ая, -ае.

Кафляная сцяна.

К. цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брандма́ўар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Сцяна з незгаральнага матэрыялу, якая раздзяляе сумежныя пабудовы ці часткі адной пабудовы ў проціпажарных мэтах.

|| прым. брандма́ўарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)