сцени́ческий сцэні́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцени́чный сцэні́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вока́льно-сцени́ческий вака́льна-сцэні́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцэні́чнасць ж. сцени́чность; см. сцэні́чны 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манало́г, -у, мн. -і, -аў, м.

Гаворка адной асобы, звернутая да слухачоў або да самога сябе.

Сцэнічны м.

М.

Гамлета.

|| прым. маналагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыяло́г, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Размова паміж дзвюма асобамі, абмен рэплікамі.

Сцэнічны д.

2. перан. Перагаворы паміж двума бакамі.

Палітычны д.

Канструктыўны д.

|| прым. дыялагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мю́зікл, ‑а, м.

1. Музычна-сцэнічны твор, пераважна камедыйнага характару, пабудаваны на выкарыстанні элементаў аперэты, балета, оперы і эстрады.

2. Кінафільм такога характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зайгра́ць ​1, і заігра́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Часта іграючы на чым‑н. або чым‑н., зрабіць непрыгодным. Зайграць пласцінку.

2. Часта выконваючы (сцэнічны або музычны твор), зрабіць банальным, збітым. Зайграць п’есу.

зайгра́ць ​2 і заігра́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць іграць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станда́рт, ‑у, М ‑рце, м.

1. Прынятыя за аснову ўзор, мадэль, эталон, якім павінна адпавядаць што‑н. сваім намерам, формай, якасцю і пад. Дзяржаўны стандарт. // Ідэальны, узорны экземпляр. Бялявая галава была пастрыжана «пад бокс» і прылізана на прабор, вочы — светла-блакітныя, па стандарту арыйскай расы. Брыль. // Аднастайная, тыпавая форма арганізацыі, ажыццяўлення чаго‑н. Выпрацаваны стандарт выпрабавання металу.

2. Нарматыўна-тэхнічны дакумент, якім вызначаюцца адзінкі велічынь, тэрміны і іх азначэнні, патрабаванні да прадукцыі, вытворчых працэсаў і г. д. Стандарты на харчовыя прадукты.

3. перан. Тое, што не мае ў сабе нічога арыгінальнага, своеасаблівага; шаблон, трафарэт. Узнік сцэнічны стандарт «жалезабетоннага камісара», у якім вельмі мала было агульначалавечага. «Маладосць».

•••

Залаты стандарт — форма арганізацыі капіталістычнага грашовага абароту, пры якой існаваў размен банкнотаў на залатыя манеты, залатыя зліткі ці на замежную валюту.

[Англ. standard.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)