ампі́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да ампіру; у стылі ампір. Ампірная мэбля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадэ́рны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Сучасны, модны; у сучасным, модным стылі. Мадэрны шведскі домік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуга́та, нескл., н.

Музычная тэма ў стылі фугі, якая з’яўляецца часткай санаты або сімфоніі.

[Іт. fugato.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ампі́р, -у, м.

Мастацкі (галоўным чынам у архітэктуры) стыль, які ўзнік у Францыі ў канцы 18 — пачатку 19 ст., заснаваны на імітацыі антычных узораў.

Будынак у стылі а.

|| прым. ампі́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баркаро́ла, ‑ы, ж.

Павольная лірычная песня венецыянскіх лодачнікаў. // Інструментальны і вакальны твор у стылі такой песні.

[Іт. barcarola.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Купа́лле, -я, н. (з вялікай літары).

Старажытнае свята летняга сонцастаяння ва ўсходніх славян, якое святкуецца ў ноч на 7 ліпеня (24 чэрвеня па старым стылі).

|| прым. купа́льскі, -ая, -ае.

Купальская ноч.

Купальская кветка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рок.

1. -а, м. Тое, што і рок-музыка.

2. -а, м. Тое, што і рок-н-рол (разм.).

3. нязм. Які мае адносіны да рок-музыкі.

Танец у стылі р.

Джаз-р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сты́льны, -ая, -ае.

1. Вытрыманы ў якім-н. пэўным стылі¹ (у 1 і 2 знач.).

Стыльнае плаванне.

2. Які вызначаецца індывідуальнасцю ў адзенні, паводзінах і да т.п.

Стыльная жанчына.

|| наз. сты́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сімфаніза́цыя, ‑і, ж.

Перакладанне для сімфанічнага аркестра; распрацоўка ў стылі сімфанічных твораў. Сімфанізацыя танца. Сімфанізацыя джазавай музыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кастры́чнік, -а, м.

1. Дзясяты месяц каляндарнага года.

2. (з вялікай літары). Рэвалюцыя 1917 года, а таксама яе гадавіна 7 лістапада (25 кастрычніка па старым стылі).

Свята Кастрычніка.

|| прым. кастры́чніцкі, -ая, -ае.

Кастрычніцкія святы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)