кантраве́рза, ‑ы, ж.

Кніжн. Спрэчка, супярэчнасць; спрэчнае пытанне.

[Фр. controverse.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

1. Тое, што і перастрэлка.

Рота трапіла ў перапалку.

2. перан. Крыклівая спрэчка, лаянка.

Сямейная п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сва́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Спрэчка, якая суправаджаецца крыкам, шумам, лаянкай і пад.

Распачаць сварку.

Лепш благі мір, як добрая с. (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

препира́тельство ср. спрэ́чка, -кі ж.; пярэ́чанне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зая́длы, -ая, -ае (разм.).

1. Які надта прыахвоціўся да чаго-н., заўзяты.

З. курэц.

2. Які вядзецца, выконваецца з асаблівай упартасцю, зацяты.

Заядлая спрэчка.

3. Злосны, задзірысты.

З. чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Кароткі бой, узброенае сутыкненне.

С. перадавых часцей.

С. з варожай засадай.

2. Сварка, спрэчка.

С. з суседкай.

3. Тое, што і сутыкненне (у 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ды́спут, ‑у, М ‑пуце, м.

Публічная спрэчка на навуковыя, літаратурныя, маральныя і пад. тэмы. Удзельнічаць у дыспуце. Правесці дыспут.

[Ад лац. disputare — разважаць, спрачацца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схва́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Сутыкненне ў баі, барацьбе, у бойцы; спаборніцтва, спрэчка.

С. на смерць.

С. характараў.

2. звычайна мн. (схва́ткі, -так). Сутаргавае, балючае скарачэнне мышцаў жывата, маткі.

Родавыя схваткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Прэк, прэка, прачка ’спрэчка, пярэчанне’ (Нас., Гарэц., Яруш., Бяльк.), прэкам ’насуперак’ (Нас., Гарэц., Яруш.). З польск. przeko ’супраць©przeczka ’спрэчка’. Гл. пёрак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пря книжн., уст. спрэ́чка, -кі ж., зва́да, -ды ж., сва́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)