спецпадрыхто́ўка ж. (спецыя́льная падрыхто́ўка) спецподгото́вка (специа́льная подгото́вка)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спецслу́жба ж. (спецыя́льная слу́жба) спецслу́жба (специа́льная слу́жба)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спецшко́ла ж. (спецыя́льная шко́ла) спецшко́ла (специа́льная шко́ла)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пісуа́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльная ракавіна ў прыбіральні са сцёкам для мачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бензазапра́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяльная аўтацыстэрна, абсталяваная для запраўкі аўтамашын, самалётаў, танкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́пельніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Спецыяльная пасудзіна для акуркаў і страсання попелу пры курэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спецыя́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спецыя́льны спецыя́льная спецыя́льнае спецыя́льныя
Р. спецыя́льнага спецыя́льнай
спецыя́льнае		 спецыя́льнага спецыя́льных
Д. спецыя́льнаму спецыя́льнай спецыя́льнаму спецыя́льным
В. спецыя́льны (неадуш.)
спецыя́льнага (адуш.)		 спецыя́льную спецыя́льнае спецыя́льныя (неадуш.)
спецыя́льных (адуш.)
Т. спецыя́льным спецыя́льнай
спецыя́льнаю		 спецыя́льным спецыя́льнымі
М. спецыя́льным спецыя́льнай спецыя́льным спецыя́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спецво́пратка, -і, ДМ -тцы, ж.

Спецыяльная вопратка, прызначаная для працы ў розных умовах.

Выдаць спецвопратку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыру́льня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Спецыяльная ўстанова, дзе стрыгуць, голяць, прычэсваюць і пад.

Жаночая ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плячу́к, плечука́, мн. плечукі́ і плечуко́ў, м.

1. гл. плячо.

2. Спецыяльная падкладка пад плечы ў адзенні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)